Në varrimin e nënës sime unë isha duke mbajtur nipin tim 11 muajsh kur një mik i familjes pyeti: “Kur do të bësh fëmijë?” Ai është njeri shumë i mirë, por pyetja e tij u duk si një goditje e fortë.
Është një pyetje që më bëhet shumë shpesh dhe jam lodhur duke iu përgjigjur. Ndihem sikur duhet të zbuloj detaje të jetës sime personale për të kënaqur kuriozitetin e dikujt tjetër. Unë kam punuar shumë për të mos më interesuar se çfarë mendojnë të tjerët për mua, por disa njerëz supozojnë se unë ende jetoj si një 20-vjeçare kur jam në të 40-at e mira.
Unë nuk dal çdo javë në lokale nate, as nuk pi, as nuk e kaloj gjithë ditën në gjumë. Unë mbaj gjithë përgjegjësitë që i takojnë një 40-vjeçareje, thjesht nuk kam fëmijë. Supozimet e njerëzve më lëndojnë shumë sepse më duket sikur më thonë se nuk mbaj peshën që më takon në shoqëri.
Të qenit pa fëmijë nuk ishte zgjedhja ime; unë zgjodha të mos jem me njeriun e gabuar. Unë gjithmonë i kam dashur fëmijët. Kisha kaq shumë njerëz që më thoshin që në moshë të vogël se unë duhet të isha mësuese në kopsht sepse isha gjithmonë gati për një fëmijë. Unë me të vërtetë e ndjeva atë orë që nga koha kur isha 30 vjeç dhe vëllai im i vogël u martua. Mbaj mend që nëna ime tha: “Koha po mbaron!” ose, “Do të ishte mirë sikur të gjesh dikë.”
Njerëzit thanë: “Do të jeni shumë të lumtur nëse keni fëmijë. Dhe mendova: “Unë në të vërtetë jam e lumtur siç jam, por a do të jem më e lumtur nëse kam fëmijë?” Tani mendoj se ka dy lloje të lumturish – me dhe pa fëmijë. Në fakt, ka nga të gjitha llojet e lumturive.
Po të kisha gjetur dikë me të cilin do të bëja fëmijë, do ta kisha bërë. Sidoqoftë, nuk e gjeta atë person, kështu që zgjedhja ishte të mos kisha fëmijë me personin e gabuar. Të qenit pa fëmijë nuk ishte zgjedhja ime; unë zgjodha të mos jem me njeriun e gabuar.
Të kuptuarit se nuk do të kisha fëmijë ishte një proces i gjatë dhe i tërhequr. Për një kohë të gjatë ende jetoni me pak shpresë – por sa më shumë që i afrohesha të 40-ve, aq më shumë e kuptova se nuk do të ndodhte. Shkova për të parë një këshilltar i cili ishte i shkëlqyeshëm për të më mësuar strategji për të kuptuar se nuk jam e pavlefshme sepse jam pa fëmijë.
Të mos kesh fëmijë sjell ndjenja pikëllimi, por unë i kam pranuar ato. Unë e shoh vdekjen e nënës sime si një ngarkesë të madhe të errët që rri mbi shpatullat e mia. Është gjithmonë aty, por ti mësohesh me të. Është e njëjta gjë me mos pasurit fëmijë. Është gjithmonë aty, por ti mësohesh dhe ndihesh rehat me të.
Unë kam miq në të njëjtën situatë me mua dhe shumë supozime bëhen për ne. Disa njerëz supozojnë se unë jam lezbike. Të tjerët mendojnë se unë i urrej burrat, se ka diçka që nuk shkon me mua, sepse nuk isha në gjendje të gjeja dikë me të cilin të kem fëmijë, ose se jeta ime është e lehtë dhe nuk kam asgjë për t’u shqetësuar.
Shoqëria ju tregon se duhet të jeni të martuar me fëmijë për të qenë të lumtur dhe të plotësuar Unë kam shumë fëmijë në jetën time. Unë krenohem shumë kur më thonë se jam tezja më e mirë në botë dhe kam shumë dashuri për të dhënë. Në moshën 36 vjeçare, fillova një karrierë të re si mësuese. Unë vij nga një radhë e gjatë mësuesish, kështu që ndiej se është në gjakun tim. Kur njerëzit pyesin nëse kam fëmijë unë them: “Unë kam 19”.
Shoqëria ju thotë se duhet të jeni të martuar me fëmijë për të qenë të lumtur dhe të përmbushur, por unë e kam kuptuar që mund të jeni të lumtur edhe pa fëmijë e pa partner. Jam i hapur për të pasur dikë në jetën time, por nuk jam e gatshme të duroj dikë që nuk është i mirë për mua. Kur mamaja ime ndërroi jetë, ishte dëshira e saj që unë të bëja kompormis. Nuk e di nëse ajo e kuptonte plotësisht që unë mund të isha e lumtur edhe me veten.
Kam një jetë të shkëlqyeshme. Unë kam miq të mirë dhe jam vërtet e lumtur me vendin që kam në jetë. Njerëzit duhet të kuptojnë se jeta e gjithsecilit nuk funksionon ashtu si dëshiron dhe kjo është në rregull./Burimi Për: nënat/