Ishte një vajzë e verbër që e urrente veten, thjesht sepse nuk mund të shihte. I vetmi person që ajo donte ishte i dashuri i saj, pasi ai ishte gjithmonë aty për të. Ajo i tha një ditë se nëse do të mund të shihte botën, atëherë ajo do të martohej me të.
Një ditë, dikush i dhuroi një palë sy – tani ajo mund të shihte gjithçka, duke përfshirë të dashurin e saj. I dashuri i saj i dashur e pyeti: “Tani që mund ta shohësh botën, a do të martohesh me mua?”
Gruaja u trondit kur pa që edhe i dashuri i saj ishte i verbër dhe nuk pranoi të martohej me të. I dashuri u largua në lot, dhe i la një shënim të shkurtër: “Vetëm kujdesu për sytë e mi tani, e dashur.”
Kur rrethanat tona ndryshojnë, po kështu ndryshon edhe mendja jonë. Disa njerëz mund të mos jenë në gjendje të shohin mënyrën se si gjërat ishin më parë dhe nuk mund të jenë në gjendje t’i vlerësojnë ato.