“Ismajl Qemali”, poezia emocionuese e Naim Frashërit që të gjithë duhet ta lexojnë…

Mbyllur det’ edhe sterë
Kush do pyes: Edhe përse?
E kush pyet për Shqipërinë, 
Rreth me male një shketinë 
E pa zë dhe e pa zotë
Vetëm vlente për një botë 
Që të bënej ndonjë ditë,
Një thërime një kafshitë 
Për atë e për këtë,
Vleft’e saja hë për hë…

Kur nji ditë,
Vjen e çfaqet një Profitë; 
Ish nji plak i bardhë borë,
Nji bajrak me zok në dorë; 
Çan tokë e çan detëSi i çan rrufeja retë 
Edhe zbriti mu atje
Ku i than nga se për se
Po atje në atë vëndë,
Dy të prishurit na mëndë,
Jo që nuk i than “miserdhe”
Po i than dhe “shko nga erdhe!” 

Plaku gjorë e plaku mjerë,
Ku do vejë e ku do bjerë, 
Nëpër erë e nëpër shira
Nëpër gropa me shëllira? 

Iku ditë e iku natë
I mungon dhe buk’ e thatë 
Edhe buka i mungonte,
Vëtëm zemra i valonte. 

Si ish baltë, këmba kridhej,
Si ish plakë, trupi dridhej 
,Andej ruhej nga armiku,
Këtej ruhej nga i ligu. 

Mirpo plaku bëri krahë;
Kaloj male, kaloj brigje, 
Kaloj pellgje të pa vahë,
Kaloj pyje të pa shtigje 
Syr’ i tija një yll shihte
Dita yllin po e fshihte. 

Plaku iku, iku, iku
Pas ca dite një mëngjes, 
Kur dëgjon një zë kikiku,
Një qytet i gjithë u ndes. 

Ish një vend, një vend i lirë
Që në gjuhën më të mirë 
Që në gjuhën e Asllanit,
I thon vëndi i jataganit; 

I thon Vlon’ e i thon Vlorë
Ku Shqiponja dy krenorë, 
Gjeti gjithë ata që deshi,
Djem baroti, djem arbreshi, 
Me besë burri armatosur,
Trimëri që s’ka të sosur, 

E kush ishte ai plakë?
E kush ishte ajo flakë? 
Si një yll që është këputur 
Në një arqe brenda futur.

Na harriti….
Ku je sotë 
Nuk na erdhi si e deshëm,
Po në dhe se fusëm dotë 
Pra në zemra do t’a ngjeshim.
Dhe aty do rroj sa malet 
Shpirti tija nuk do falet
Nuk do falet po si Dielli, 
Ku bashkohen det e qielli,
Atje shuhet ashtu duhet,
Qarko botës zë e muhet; 

Mirpo dielli dhe atëherë,
Shkrep dhe shtie mbi të tjerë; 
Dielli mbet gjithnjë Diell,
Kurdoherë me kokë në qiellë, 

Edhe Plaku këtë ditë, 
Si njeri mbaroi jetë 
Mir po Plaku i vërtetë
Ish Profit dhe mbet Profit; 
Dhe qëndron ashtu si ishë;
Do mbaj emrin si e kishë;
Emr’i tija i vërtetë;
Ësht Nëntor njëzet’ e tetë. /MekuliPress/ Nëse e keni shijuar këtë artikull, ndajeni atë me familjen dhe miqtë tuaj!