E lexova këtë citim një ditë dhe papritmas më goditi. Të gjithë mbajnë një ngarkesë të rëndë. Disa e kanë atë më të rëndë se të tjerët, por kështu është jeta. Dhe jeta nuk është gjithmonë fushë me lule. Jeta është e vështirë. Është plot mundime dhe fatkeqësi.
Të gjithë mbajnë një trishtim brenda për të cilin askush nuk di asgjë. Kjo është arsyeja pse ne duhet të jemi më të butë dhe më të dhembshur me njëri-tjetrin. Ne duhet të jemi të sjellshëm në këtë botë gjykuese sepse jemi të gjithë njësoj. Ne të gjithë kemi një ngarkesë që është e vështirë të mbahet vetëm.
Edhe unë jam fajtor për largimin e një personi nga jeta ime, dhe pasi zbuloj më vonë se ata po luftonin për diçka, pendohem që i trajtova në atë mënyrë. Sepse ai person që unë largova mbante një ngarkesë që i gërryente ata nga brenda, dhe çfarë bëja unë – distancohesha sepse nuk doja të merresha me ta.
Duhet të jem më e mirë. Ju duhet të jeni më të mirë. Të gjithë duhet të jemi njerëz më të mirë.
Ka shumë njerëz në këtë botë që e kanë shumë më vështirë se ti dhe unë. Ka edhe shumë njerëz që e kanë më pak të vështirë, por nuk do të thotë që ngarkesa e tyre është e parëndësishme. Në fund të fundit, ngarkesat kanë në lidhje me njerëzit që i mbajnë ato – ato që janë të rënda për mua mund të jenë të lehta për ju dhe anasjelltas.
Dhe kjo ngarkesë që ne e bartim nuk është e kotë. Ne nuk jemi duke humbur kohë me të. Kjo ngarkesë po na mëson të kalojmë në këtë botë të shpejtë dhe të kemi besim.
Edhe pse ne po kalojmë shumë vështirësi brenda nesh, me familjet tona, ose me marrëdhëniet tona – ne nuk po humbasim fatin tonë dhe gjërat që janë menduar për ne.
Kohët e vështira do të mbarojnë. Deri atëherë, le të jemi të mirë me njerëzit e tjerë, madje edhe me njerëzit që e mbajnë mirë ngarkesën e tyre, sepse ata mund të fshehin faktin se ngarkesa e tyre është e rëndë dhe ato janë lodhur.
Pra, le të njihemi me njëri-tjetrin në lutje, hir dhe qëllim. Le ta përhapim dashuri dhe hir në të gjithë botën. Dhe të mbajmë besimin për një të nesërme më të mirë.