Ata u vranë nga një snajper më 18 maj të vitit 1993, duke vrapuar nëpër ‘tokën e askujt’ në vijën e parë të betejës, ku qyteti ndahej në dy pjesë, njëra anë ishte qendra e Sarajevës e mbajtur nga Qeveria, ndërsa pjesa tjetër ishte lagjja Grbavica që po mbahej nga serbët.

Boshko u vra i pari, por Admira nuk e la dhe i ndenji pranë. U shtri afër trupit të vdekur të të dashurit dhe e përqafoi. Pastaj snajperisti e vrau edhe atë.

Me ditë trupat e tyre të pajetë e të përqafuar mbetën në atë “tokën e askujt”, afër urës Vrbanja, gjersa paqeruajtësit e OKB-së po negocionin me të dy palët për armëpushim të shkurtër për t’i marrë trupat.

Paqeruajtësit i morën dhe i dërguan në paralagjen e Lukavicas që po mbahej nga serbët, ku edhe u varrosën.

Pasi mbaroi lufta, të dy familjet u pajtuan që t’i zhvendosin eshtrat dhe t’i rivarrosin në varrezat “Lion” në Sarajevë, ku më në fund u lanë të prehen në paqe afër njëri-tjetrit.

Kush i vrau ende mbetet mister, por tregimi i tyre u raportua së pari nga korrespondenti i atëhershëm i Reutersit, Kurt Schork, i cili edhe i quajti Romeo dhe Xhulieta. Schork pas shtatë viteve u vra duke raportuar nga Sierra Leone.

Para se të vdiste, ai kërkoi që nëse i ndodh diçka, dëshiron të varroset afër heronjve të tij në Sarajevë. Pasi që u kremua, gjysma e hirit të tij u vendos te varrezat e familjes në Washington ku kishte jetuar, ndërsa gjysma tjetër afër varrit të Boshkos dhe Admiras.

Boshko dhe Admira u takuan në Sarajevë në vitin 1984.

Prindërit e Boskos e paralajmëruan të birin që te ikte nga qyteti në vitin 1992. Ai refuzoi sepse dëshironte të rrinte me Admiran.