Nga Borges
Nata i ngarkon të fjetunit një detyrë
shtriganësh – zhbamjen e tan ksaj bote,
degzimet e saj të panumrueshme
të shkaqeve e pasojave, që kridhen në rrethin
e humertë të qarkullimit të kohnave.
Nata do, që ti t’a harrojsh për një natë
vedin, prejardhjen dhe t’parët e tu,
pikën e parrokshme me mend prej gjeometrave,
linjën, rrafshin, piramidën, kubin,
cilindrin dhe sferën, oqeanin dhe dallgët,
nënkrejsën poshtë faqes, palën e hollë të çarçafëve
të freskët…
perandoritë, perandorët e tyne, Shekspirin
dhe atë – ma t’randën e punëve – dashninë tande.
Sa çudë: ky rreth i trëndafiltë
e fshin kozmosin, tue i çilë udhë kaosit.