Atje po shkojmë
Kjo poezi prekëse i kushtohet thellësisht familjes, duke shprehur gëzimin dhe lumturinë e autorit që, pas 19 vitesh jetese në mërgim, kthehet në Kosovën e tij të dashur. Me vargje të mbushura me dashuri dhe hare për njerëzit e tij të afërt, kuptojmë se autori dhe bashkëshortja e tij kishin vendosur të ktheheshin përgjithmonë nga Zvicra për të jetuar në atdhe. Fillimisht, autori duhet të shkonte i vetëm, për të përgatitur një vendbanim të denjë për familjen e tij të shtrenjtë. Me dashuri dhe emocione të thella, ai përshkruan momentin e kthimit të tij, duke shpresuar në një lumturi të plotë kur të ribashkohej me të dashurit e tij në Kosovën e lirë. Vargjet e sinqerta e shumë prindërore sikurse: “Astrit, shumë, shumë të dua!” “Babi, unë ty edhe një herë më shumë!”, dëshmojnë mallin e autorit, tregojnë se sa etje e nevojë ka babai për të kuvenduar e të jetë afër e pranë fëmijëve të tij, familjes së tij.
Por koha solli një kthesë tragjike për familjen Dehari; pas disa vitesh, dhimbja e mbuloi me të zezë këtë familje. Djemtë e tij të dashur, Arbënori dhe Astriti, humbën jetën në mënyrë të papritur e tragjike, duke lënë pas një boshllëk që prek çdo varg të jetës së autorit.
Kujtesë: Astrit Dehari vdiq në burgun e Prizrenit më 5 nëntor 2016. Në atë kohë, qeveria e Kosovës drejtohej nga koalicioni i përbërë nga Partia Demokratike e Kosovës (PDK) dhe Lidhja Demokratike e Kosovës (LDK). Kryeministër ishte Isa Mustafa ndërsa president i vendit ishte Hashim Thaçi nga PDK.
Autori, Avni Dehari, është babai i Astrit Deharit.
ATJE PO SHKOJMË
(Me rastin e kthimit nga mërgimi)
Po shkojmë Albanë, po shkojmë
Në Dardani, pranvera ime,
Në tokën tonë, që etja për liri
E ka plasaritur, e ka carë,
Atje ku ti kurrë nuk ke shkelur,
E unë 19 vjet, shekuj për mua,
Vec ëndërr e kam parë!
Po ndahemi Xhemile, po ndahemi
Për një vit, gruaja ime e shtrenjtë,
Që të jemi prapë bashë
Në Dardaninë tonë të shenjtë!
Po ndahemi Arbënor, po ndahemi,
Arbënori im i urtë, biri im i mirë,
Që pas një viti të përqafohemi
Në Dardaninë tonë të lirë!
Po ndahemi Astrit, po ndahemi,
O syrrushi im, i mirë shumë,
Do ta kujtoj bisedën e mbrëmjeve,
Para se të merrte i ëmbli gjumë:
“Astrit, shumë, shumë të dua!”
“Babi, unë ty edhe një herë më shumë!”
Po shkojmë, o atje, atje po shkojmë,
Të dashurit, të mirët e mi,
Atje, në Dardani, po shkojmë
Në vendin tonë, si njerëz, në liri!
(Avni Dehari, Berne, 1999)