Gjëja më e rëndësishme që prindërit mund t’u mësojnë fëmijëve të tyre është se si të ecin përpara pa ata. (Frank A. Clark)
Dhimbja torturuese që lë humbja e një prindi është e papërshkrueshme. Nuk ka prindër të përsosur, por prindër që në çdo rast i japin shpirtin fëmijëve të tyre. Ndoshta sot ata mund të duken absurdë dhe të padrejtë për mënyrën e tyre të të menduarit, por mos harroni se, dashuria që ata ndjejnë për ju nuk ndryshon me kalimin e kohës dhe nuk ndjek modelet e momentit.
Duajini prindërit edhe nëse ata mund të duken qesharakë dhe të çuditshëm, duajini ata edhe nëse bëjnë gabime, duajini ata edhe nëse janë të vjetër. Duaje babain tënd, i cili, pavarësisht nga gabimet e tij, i ka bërë të gjitha për t’ju mbrojtur, për t’ju udhëhequr dhe mbështetur, duart e tij e dinë punën e madhe.
Duaje nënën tënde, edhe nëse tani fytyra e saj është e rrudhur dhe mendja e saj nuk ecën me kohën. Duajeni atë, ajo kalon net pa gjumë për ju, ditë të tëra për të ndryshuar pelenat, pa vjellje, ajo ishte aty në momentet e dhimbjes dhe trishtimit.
Duajini prindërit dhe madje edhe nëse nuk janë ashtu siç dëshiron, falënderoji ata, sepse ua keni borxh jetën dhe personin që jeni sot. Për të mirë ose për keq, çfarëdo vendimi që ata morën ju mësoi diçka: ose të mësonit të imitonit ose të mësonit të ishin ndryshe.
Mos i fajësoni për gabimet e tyre, askush nuk ka lindur prind, nga ana e tyre ata kanë qenë fëmijë të prindërve të papërsosur, por e vetmja gjë e sigurt është se një prind e do fëmijën e tij më shumë se ai veten, dhe pavarësisht nga konfliktet e tij të brendshme, ai përpiqet në çdo mënyrë të jetë prindi i përsosur që të gjithë dëshirojnë.
Duajini tani që ata janë ende gjallë, që mërziten dhe bëhen merak. Sa herë që doni të mos flisni me ta, përpiquni të mendoni për ata që nuk i kanë më prindërit, dhe ata që i humbasin që fëmijë. Më mirë të kesh prindër të papërsosur se sa t’i humbësh përgjithmonë para kohe.
Ka dy trashëgimi të qëndrueshme që mund t’u japim fëmijëve tanë. Njëra është rrënjët. Tjetra janë krahët. (Hodding Carter, Jr.)
Pajtohuni me prindërit tuaj, jeta është shumë e shkurtër për të mbajtur mëri, është shumë e vështirë të heqësh dorë nga dashuria e tyre e papërsosur. Duajini dhe falënderojini, duart e tyre ju kanë bërë të ecni përpara. Zemrat e tyre ranë me çdo vjeshtë, çdo sëmundje dhe çdo herë që duhej ta linin dorën për t’ju mësuar se herët a vonë do të mësonit të jetonit pa to. Duart e tyre kanë përkëdhelur flokët, faqet tuaja dhe kanë fshirë lotët shumë herë.
Kini respekt për ta, ata kanë jetuar për ju. Ata kanë kaluar shumë net pa gjumë duke pritur kthimin tuaj dhe në çdo sirenë të ambulancës, zemra e tyre pushoi së luturi Zotit që të jesh mirë. Duajini ata sepse ata vuajtën për ty, ata kanë gabuar dhe vazhdojnë të bëjnë gabime sepse ju duan shumë. Falini sepse ata ju duan shumë, ju jeni një “pjesë e tyre”. Dashuria e prindërve tuaj është e vetmja dashuri e sinqertë që do të keni.
Ndërkohë që ne përpiqemi t’u mësojmë fëmijëve tanë gjithçka për jetën e tyre, ata na mësojnë se çfarë ka vërtetë rëndësi në jetë. (Angela Schwindt)