Murat Ujupi
Me përfundimin e luftës në Kosovë të gjithë kanë qenë të mendimit se do të përftohej një shtet relativisht i harmonishëm.
Shpresa se do të vinte harmonia ka qenë shumë e përhapur. Udhehëqësit politikë dhe intelektual kanë përpunuar pikëpamje të ngjashme me këtë. Ushtria çlirimtare fitojë luftën me ndihmën e aleatëve ndërkombëtar, regjimi Serb u shemb shtetet në ballkan morën rëndësi tjetër, rivalët e luftës përmes diplomacisë ndërkombëtare hynë në ujdinë për paqeruajtje dhe paqebërje.
Momenti i euforisë në përfundimin e luftës lindi iluzioin e harmonisë i cili shpejt doli se ishte pikërisht iluzion.
Iluzione të ngjashme për harmonin patën lulëzuar, për periudha të shkurtëra, pas përfundimit të secilit konflikt të madh të shekullit të njëzetë.
Dëshpërimi i popullit u kthye shumë shpejtë, por këtë herë si pasojë e politikëbërjes së dobët dhe klaneve mafioze të cilët uzurpuan institucionet shtetit.
Populli humbi shpresën për një jetë më të mirë sepse ishin varfëruar shum ndërsa mafiozët të cilët qeverisnin shtetin u bënë milionerë, duke privatizuar qdo aset shtetëror e duke i kthyer fabrikat në deponi , duke krijuar punësime në institucione me nepotizëm, etj.
Deshperimi filloj të rritej shum dhe nxiti një pjesë të konsiderueshëm të popullatës që të revoltohen e një pjesë tjetër të largohën nga vendëlindja e tyre në kërkim të një jete më të mirë e disa të tjerë rrinin të qetë dhe nuk reagonin sepse ishin hipnotizuar nga premtimet boshe të këtyre mafiozëve të cilët qeverisnin me vendin.
Përveq varfërisë dhe shtypjes së popullatës nga pushtetet e kaluara, është edhe dëshpërimi tjetër sepse ballkani është në një luftë te ftohtë e të ashpërt por që jo vetëm ballkani por lufta e ftohtë globale sa është duke u thelluar e duke u bërë më kërcënuese për njerëzimin.