1. Sokrati lindi në Athinë vitit 470 pes.
2. Ai mori arsimin bazë në greqisht sepse nuk i përkiste një familje fisnike dhe kështu, mësoi aftësitë e babait të tij në një moshë shumë të re.
3. Para se të kthehej në një filozof, Sokrati ishte murator dhe skulptor për disa vjet.
4. Sipas të dhënave të studentëve të tij të quajtur Aristofan dhe Ksenofon, Sokrati merrte para për mësimdhënien dhe ky ishte burimi i vetëm i të ardhurave që ndihmuan Sokratin për të mbajtur familjen.
5. Në kundërshtim me të dhënat e Aristofanit dhe Ksenofonit, Platoni, një nga dishepujt më të popullarizuar të Sokratit, shkruante në shënimet e tij se Sokrati thjesht mohoi të merrte ndonjë pagesë për mësimdhënien dhe kështu, bënte një mënyrë jetese shumë të ulët dhe të varfër.
6. Ksantipe ishte gruaja e Sokratit. Të dy kishin tre fëmijë me emrat Meneksenus, Sofroniskus dhe Lamprokle.
7. Sipas Ksenofonit, dishepullit të Sokratit, Ksantipeja nuk ishte e kënaqur me profesionin ‘filozof’ të Sokratit dhe ankohej se ai nuk e mbështeste familjen e tij.
8. Sipas Ksenofonit, Sokrati ishte shumë më i interesuar në edukimin intelektual të mendjeve të reja të Athinës, në vend që të kujdesej për edukimin e djemve të tij.
9. Interesi primar i Sokratit ishte në rëndësinë e mendjes dhe jo në tërheqjen fizike. Ai gjithmonë besonte se nëse ndonjë gjë mund të përmirësonte mirëqenien e shoqërisë, nuk ishte asgjë tjetër përveç filozofisë.
10. Bazuar në arsyet njerëzore, Sokrati u përpoq të krijonte një sistem etik duke hedhur poshtë doktrinën teologjike. Ai gjithmonë thoshte se vetëm kur një person e njeh veten, ai ose ajo mund të arrijë mençurinë përfundimtare.
11. Logjika e thjeshtë që ofronte Sokrati ishte se kur një person fillon të njohë më shumë për veten, arsyetimi i tij dhe aftësitë në bërjen e zgjedhjeve të mira përmirësohet dhe kjo bën që personi të arrijë lumturinë e vërtetë.
12. Mënyra e tij e të menduarit e çoi në besimin se arritja e mençurisë së vërtetë është e vetmja mënyrë për të krijuar një qeveri, që nuk është as një qeveri demokratike, as një qeveri tiranike. Ai gjithmonë besonte se individët me mirëkuptim dhe njohuri më të madhe mund të drejtojnë një qeveri më efikase.fiksuar për Sokratin. Ai udhëtoi nëpër të gjithë Athinën dhe pyeti njerëzit e thjeshtë dhe elitën, që të zbulonte të vërtetën rreth etikës dhe politikës.
14. Metoda e komunikimit e Sokratit ishte mjaft interesante. Ai gjithmonë tregonte injorancën e tij në vend që t’u tregonte njerëzve atë që dinte. Duke bërë kështu, ai doli të ishte i mençur!
15. Metoda që ai përdorte kur pyeste popullin e Athinës ishte ajo e formatit dialektik. Kjo ishte shumë e lehtë për njerëzit që të kuptonin, duke i lejuar të mendonin dhe të arrinin një përfundim logjik.
16. Metoda e tij e komunikimit njihej si Metoda e Sokratit dhe kjo metodë nganjëherë i bënte përgjigjet shumë të dukshme, duke i bërë kundërshtarët të dukeshin budallenj. Pikërisht për këtë arsye shumë njerëz nuk e pëlqenin metodën e tij, por disa të tjerë e admironin.
17. Sokrati i përkiste një kohe kur Athina po kalonte nëpër një fazë tranzicioni me pasiguri rreth së ardhmes, pas një disfate shumë poshtëruese në Luftën e Peloponezit kundër Spartës. Pikërisht koha kur athinasit filluan të mendonin për të ardhmen e tyre dhe rolin dhe identitetin e tyre në botë. Kjo i detyroi banorët e Athinës të mbaheshin pas lavdisë së të shkuarës, bukurisë fizike dhe pasurisë.
18. Kjo është koha kur Sokrati hyri dhe sfidoi urtësinë tradicionale të Greqisë dhe adoptoi një rrugë humoristike. Ndërkohë që disa njerëz pëlqyen mënyrën e tij të të menduarit, ai gjithashtu bëri shumë armiq, apo më saktë, një grup njerëzish që e urrenin filozofinë e tij, sepse thjesht mendonin se idetë dhe filozofia e tij ishin një kërcënim për mënyrën e tyre të jetesës.
19. Për shkak të mendimit të tij radikal ai u çua para gjyqit, ku u dënua. 280 votuan kundër tij dhe 221 në favor të tij. Gjatë mbrojtjes së tij, Sokrati fliste me një ton sfidues, që veproi si katalizator për vendimin e jurisë.
20. Sipas ligjit athinas, çdo person i dënuar mund të kërkonte një dënim alternativ. Sokrati i përkeqësoi gjërat duke kërkuar ndere, shpërblime dhe pagesa për shërbimet që u kishte dhënë njerëzve, në një përpjekje për t’i ndriçuar ata, në vend që të kërkonin dëbimin e tij.
21. Pasi e dënuan me vdekje, shumë nga shokët e Sokrati i kërkuan që të arratisej në mërgim duke u ofruar ryshfet e rojeve.
22. Sokrati e refuzoi ofertën. Ai tha se përkundër faktit që ligji athinas e dënoi me vdekje, ai ishte ende një qytetar besnik i Athinës dhe do ta pranonte me kënaqësi vdekjen e tij.
23. Sokratit iu dha një përzierje me helm, që e piu pa hezituar aspak.
24. Platoni, në dialogun e tij Phaedo, përshkruan se sapo Sokrati piu helm, mpirja filloi të ngrihej ngadalë dhe përfundimisht i kapi zemrën.
25. Platoni përmend që gjatë momentit të fundit para vdekjes, Sokrati tha se shpirti i tij ishte çliruar nga trupi.