Gjermania ka një nga sistemet më të mira të kujdesit shëndetësor në botë – aq i mirë sa që disa emigrantë jashtë vendit, kur sëmuren, kthehen në Gjermani.
Nuk ka dyshim se gjermanët kryen një nismë të madhe menjëherë në fazat e hershme të krizës Covid-19: ata testuan, testuan dhe testuan përsëri. Duke vepruar kështu, ata arritën të parandalojnë një krizë, të madhe. Shpëtuan rrethin e Heinsberg në perëndim të Këln pranë kufirit Holandez, duke mos lejuar që të shndërrohej në një Bergamo tjetër.
Gjermania tani po kryen testet Covid-19 me një shpejtësi prej 350 mijë në javë, pasi ka testuar afër 1 milion nga një popullsi prej 80 milionë deri më tani. Numri i testeve që janë kryer në Francë, për shembull, janë vetëm një e dhjeta e kësaj.
Por do të ishte gabim të konkludohet nga numri i regjistruar i infeksioneve se Gjermania ka virusin nën kontroll kurse të tjerët jo. Ose që gjermanët janë më pak të prirur të vdesin nga sëmundja. Shkalla e ulët e vdekshmërisë së tij të regjistruar – 15 për 1 milion njerëz, më e ulët se shumica e Evropës – është ndikuar nga numri i madh i testeve të saj. Nëse testoni 10 herë më shumë njerëz, do të kapni shumë me simptoma të buta, ose asnjë. Shkalla e vdekshmërisë së regjistruar do të jetë më e ulët në krahasim me vendet që nuk testojnë aq shumë.
Në Gjermani, virusi nuk u përhap nga të rinjtë në të moshuar aq shpejt sa ndodhi në Itali. Përvoja ime nga të jetuarit në Itali është se italianët e moshuar janë më të integruar në komunitetet e tyre sesa gjermanët e moshuar, shumica e të cilëve jetojnë larg familjeve të tyre, shpesh në shtëpitë e përkujdesjes. Virusit iu desh pak kohë për t’u përhapur në Gjermani, por tani po fillon të rritet.
Nuk mund të konkludojmë nga të dhënat se Gjermania është në një trajektore ndryshe nga vendet e tjera. Ajo që dimë është se bëri një punë të mirë duke u përgatitur. Në veçanti, Gjermania filloi bllokimin shumë përpara se niveli i vdekshmërisë të shtohej. Shkollat janë shndërruar në spitale të improvizuara për ortekun e rasteve që ata presin këtë muaj.
Gjermania gjithashtu ka njësi më të mëdha për kujdesin kritik dhe ventilatorë sesa vendet e tjera evropiane. Por mjekët gjermanë nuk janë më mirë në trajtimin e sëmundjes sesa mjekët diku tjetër dhe punonjësit gjermanë të kujdesit shëndetësor, gjithashtu, vuajnë nga mungesa e maskave.
Një studim mbi epideminë e gripit të derrave të vitit 2009 zbuloi se vlerësimet e vdekshmërisë në kohë reale ishin shtrirë në të gjithë vendin. U arrit në përfundimin se ende nuk kemi metoda të dakorduara për të matur shkallën e vdekshmërisë. Duke pasur parasysh nivele të ndryshme të testimit dhe mënyra jo konsistente për të matur viktimat në të gjithë vendet, ne duhet të shmangim krahasimet në kohë reale të vendeve. Statistikat që pretendojnë të na tregojnë se sa ditë është një vend pas tjetrit nuk çojnë kurrkund.
Lothar Ëieler, presidenti i institutit Robert Koch në Berlin, agjencia shëndetësore e qeverisë federale, ka thënë se niveli i vërtetë i vdekshmërisë në Gjermani është ndoshta më i lartë se numri i regjistruar zyrtarisht. Ai raportoi në lidhje me disa fakte që numri i infeksioneve të reja mund të ngadalësohej, por tha se ishte shumë herët për të nxjerrë përfundime të forta.
Është e mundur, por ende mbetet për t’u vërtetuar, se Gjermania ka arritur të kontrollojë përhapjen e virusit më mirë se të tjerët përmes politikës së saj të testimit në masë. Por unë do të isha i befasuar nëse shkalla e vdekshmërisë përfundimtare gjermane rezulton të jetë e ndryshme nga të tjerët. Gjermania deri më tani ka raportuar një të tretën e nivelit absolut të vdekjeve të Francës, me gjithë një popullsi më të madhe. Megjithatë, meqenëse virusi prek më të moshuarit se të rinjtë, dikush do të presë që niveli i vdekshmërisë eventuale të Gjermanisë të jetë më i lartë se në Francë, e cila ka një popullsi më të re. Nëse kjo rezulton të mos jetë e vërtetë, kjo ose do të jetë për shkak të cilësisë së kujdesit urgjent ose të faktorëve që mund të mos i kuptojmë ende plotësisht.
Ndërkohë, kini kujdes nga parashikimet. Statistikat janë një nga mjetet më të fuqishme që matematika ka vënë në dispozicion të shkencave të tjera. Por, si çdo mjet i fuqishëm, mund të shkaktojë shkatërrim në duar të gabuara. Ne duhet të mbështetemi te ekspertët, por ekspertët në fjalë nuk janë ekonomistë dhe virologë të kolltukëve. Ata janë bio-statisticienë që kuptojnë jo vetëm metodat statistikore, por edhe hollësitë e shumta që fshihen pas të dhënave.
Dokush i prirur për të nxjerrë përfundime të mëdha nga gjurmuesit e të dhënave të njohura të virusit në internet, duhet t’i kushtojë vëmendje Robert Grant, një statisticieni mjekësor britanik, i cili ka postuar në Tëitter javën e kaluar: “Unë i kam studiuar këto gjëra në universitet, kam bërë analizën e të dhënave për dekada, duke shkruar disa udhëzime për NHS (përfshirë një për një sëmundje infektive), dhe ua mësoi atë profesionistëve të shëndetit. Kjo është arsyeja pse nuk më shihni duke bërë ndonjë parashikim të koronavirusit. “
Në këtë frymë, ne duhet të kemi parasysh statistikat gjermane dhe të japim dorëheqjen nga kuptimi se dobia e tyre kryesore. Në këtë pikë duhen ngritur pyetje, në vend që të jepen përgjigje.