Jo vetëm një punë e këndellur e gjuhës, jo vetëm një çast i vyer për pervjetorin e ditëlindjes së babait të kombit, Naim Frashëri, por dhe një dhuratë e vyer për të gjithë fëmijët shqiptarë që mësojnë anglisht, rekomanduar nga MekuliPress.
Më poshtë gjeni “Fjalët e qiririt” në anglisht, përkthyer nga Agim Morina:
Naim FRASHËRI
THE WORDS OF THE CANDLE
I have put myself amid you
And I am scorching myself, too,
To put a little light on you, I might,
Turning the dark into daylight.
I’ll melt away, one drop in turn,
I’ll scald myself and I’ll burn,
To lighten well and make you see,
To recognize each-other, you and me,
For you I’ll stay and melted I’ll be,
I want to remain no trace of me,
I’ll burn away and in tears I’ll cry,
For I can’t resist my own desire.
From this fire I’ve become braver,
I don’t want to be extinguished ever.
I want to be burned, it is my will,
All the better to light you still.
When you see that myself, I melt,
Don’t think of me as dead or spent;
I’m in this life, I am real, alive,
I am in the true light, I thrive.
I am in your spirit, of me don’t think,
As a stranger to you, that I can shrink,
With great patience I’ve been blessed,
That’s why I’ll burn bravely for the rest,
For I love good deeds, I love kindness,
Not letting you remain in the darkness.
Come on all around me and stay,
Speak, laugh, eat, drink and play,
I have true love in my soul,
I’ll burn for mankind, I’ll pay the toll,
Let me cinder myself and be bold,
I don’t want ever to turn cold,
I want my poor body to burn alone,
For the true God that’s on the throne.
I want to burn with fire, my lung,
And melt myself for all mankind.
Together with joy and with his gaiety
To go to the God, and to the Deity,
I love mankind as nobody ought,
I love goodness and wise thought,
If you’ll be my friends, good and true,
If you love me, as I love you,
If you love each other for the true word,
Don’t do bad deed in the world.
O my soaring and singing heart,
Approach to this flame, don’t dart!
Perhaps, your wings, a little, will burn,
But it will sanctify your soul, in turn.
While scalding myself in burning fire
I illuminate people as they aspire.
I was amicable to everyone and thee,
For I know them and they know me.
All your kin I saw with my own eyes,
Your father, mother, relatives and ties,
I know, all of them I remember well,
They came to this place to dwell.
Even today I see them amongst you,
For I know well their spirit, too,
Just like you, I’ve melt many times
I also have mixed and changed my lines,
Many times I change myself and toil
In fire and water and wind and soil.
I’m a spark whose fall, from skies begun,
A burning crumb, falling from the sun.
And I always fly through air and skies,
And inside the sea I hide from eyes,
Often I sleep in the earth and mud,
Sometimes I’m in honey and bud
I’m a suckling lamb and kid goat, alas,
Blossoming flower and leaf and grass.
I want to say many words to you,
But I worry I could muddle them too.
And how can a blazing tongue’s words,
Ever be written on any paper scrolls.
(Trans. A.M.)
* * * * * * * * * *
Naim FRASHËRI
FJALET E QIRIRIT
Në mes tuaj kam qëndruar
E jam duke përvëluar,
Që t’u ap pakëzë dritë,
Natënë t’ua bënj ditë.
Do të tretem, të kullohem,
Të digjem, të përvëlohem,
Që t’u ndrinj mir’ e të shihni,
Njëri-tjatërin të njihni.
Për ju do të rri të tretem,
Asnjë çikë të mos mbetem,
Të digjem e të qanj me lot,
Se dëshirën s’e duronj dot
. Unë zjarrit nuk i druhem
Dhe kurrë s’dua të shuhem,
Po të digjem me dëshirë,
Sa të munt t’u ndrinj më mirë.
Kur më shihni se jam tretur,
Mos pandehni se kam vdekur;
jam i gjall’ e jam ndë jetë
jam në dritët të vërtetë,
Unë jam në shpirtit tuaj,
Mos më kini për të huaj,
M’është falurë durimi,
Andaj po digjem si trimi,
Se ma k’ënda t’u bënj mirë,
Të mos mbeti n’errësirë.
Jakëni rreth meje rrini,
Flisni, qeshni, hani, pini,
Në shpirt kam dashurinë,
Pa digjem për njerëzinë,
Lemëni të përvëlohem,
nukë dua më të ftohem,
Dua ta djek trupn’ e shkretë
Për atë zotn’ e vërtetë.
Me zjarr ta djek mushkërinë
E të tretem për njerinë,
Bashkë me gëzimt të tija
të vete te perëndia.
Unë dua njerëzinë,
Mirësin’ e urtësinë,
Në bëhi shokë me mua,
Në më doni si u dua,
Njëri-tjetërin në doni,
Të paudhë mos punoni.
O zëmëra fluturake,
Qasju pakë kësaj flake!
Mase krahët t’i përvëlon,
Po dhe shpirtin ta shënjtëron.
Unë duke përvëluar,
Njerëzit i kam ndrituar.
Kam qënë mik me njerinë,
Andaj i di e më dinë.
Gjithë tuajt’ i kam parë,
Mëm’ e at’ e fis e farë,
Si tani gjithë i kam ndër mënt,
Që rrininë më këtë vënt.
Edhe sot nër ju ata shoh,
Se shpirtin e tyre ua njoh,
Dhe unë si ju jam ndruar
E jam përzjer’ e ndryshuar,
Pa jam bërë shumë herë
Zjar e uj’ e balt’ e erë.
Jam një shkëndijë pej qielli
dhe një drudhëzë pej dielli.
Edhe ndër qiej fluturonj,
Edhe brënda në det qëndronj,
Shumë herë fle në baltë,
Diku ndodhem dhe në mjaltë
Bënem qëngj e kec i pirë,
Lul’ e bar e gjeth i mbirë.
Dua shumë fjalë t’u them,
Po trëmbem mos i bënj ujem.
E ku shkruhenë në kartë
Fjalët’ e gjuhësë zjarrtë?