Do të vijë një ditë kur, pothuajse rastësisht, do të kuptojmë se janë gjërat e vogla që kanë kuptim mbi gjithçka tjetër. Të njëjtat që ne i kemi lënë pas dore për shkak të mungesës së kohës, aq të zënë me punët personale dhe profesionale sa nuk jemi në gjendje t’u japim atyre peshën e duhur. Dhe ato kanë qenë gjithmonë aty, në të vetmin vend ku ne nuk shikonim.
Megjithatë, ato janë gjërat për të cilat ende ia vlen të mahnitemi, për të cilat të buzëqeshim çdo mëngjes, pavarësisht erës armiqësore, ato që na japin forcën për të filluar nga e para pas çdo rënieje. Në vend të kësaj, nxitimi, shpejtësia aq e lartë që shënon ditët tona na ka bërë që t’i lëmë pas dore, por nuk është vonë të shijojmë gjithë gëzimin që mund të japin.
Sepse sapo smartphone është lënë mënjanë dhe kompjuteri është fikur, gjithçka që na ka mbetur janë fragmente kohe që fluturojnë larg sa hap e mbyll sytë. Dhe ata janë shumë të shkurtër për të kuptuar sa e mrekullueshme është të humbasësh në buzëqeshjet e një fëmije, në historitë e një burri të mençur të moshuar, ose në horizontin e pafund, përtej detit.
Një paaftësi për të vlerësuar gjërat e vogla që kanë hyrë në jetën tonë dhe që na kanë bërë të humbasim kaq shumë, por le të kujtojmë se asgjë nuk ka humbur. Sepse mjafton vetëm të ndalemi për një moment dhe të na duhet pak kohë, për të kuptuar se ato gjëra që ne i kemi marrë si të mirëqena janë akoma aty, edhe pse nuk do të jenë të përjetshme.
Prandaj, le ta bëjmë, të ndalemi dhe të mësojmë të mrekullohemi nga prania e tyre, për të shijuar habinë e këtyre gjërave të vogla që përfaqësojnë thelbin e vërtetë të jetës. Puthja e natës së mirë, një perëndim dielli i vetmuar, një qiell me yje për t’u admiruar me ata që duam, janë vetëm disa nga gjërat që mund të na e zbukurojnë zemrën. Gëzime të vogla të përditshme që na japin energji për të përballuar atë rrugë të quajtur jetë.
Le të premtojmë të mos e bëjmë më, të mos i lëmë pas dore ato ditë me diell, të mos humbasim në mesin e mijëra angazhimeve për hir të tyre dhe përkundrazi, të kalojmë kohë me ata që duam, t’u bëjmë një dhuratë atyre që mbushin jetën tonë, të lexojmë një libër, të rrimë me një mike dhe të festojmë ndryshimin e stinëve. Sepse është prapa gjithë kësaj që fshihet lumturia më autentike.