Syhejl HAVOLLI
FLOKU YT DRIDHI RRUGËT
Kur shkove ti
floku yt dridhi rrugët
sytë m’i mbuloi pluhuri
i çuar peshë
Malli nuk më la ta
kapërcej Moravën
as të dal në majë të
Karadakut plak
se Prishtina nuk merrej
me vete
Tash po pres
të kthehesh te etja ime
me ujëvarën e zërit
tënd shkumëzuar
mbi gurin e heshtur
të shpirtit tim
Prishtina është e vogël
e shpirti im i madh
sa ta mbajë dashurinë
tënde brenda
këputur nga pemë e
pjekur si fik i skuqur
si një selvi brenda
dhomës së vetmisë
Unë sillem sikur
luledielli i lodhur
tërë ditën e lume pas
shpinës sate
kur ti lind e perëndon si
diell
në ditën time të zbehtë
Zgjatma rrezen e fundit
vetëm një herë
të vij me ty
edhe në anën tjetër
të zemrës. – Shpërndaje dhe Pëlqeje gazetën MekuliPress
