KOSOVA IME
Është ngjyra
e gjakut shqiptar,
KOSOVA,
Klithma jonë e lirisë
Dhe njgyrat
e ëndërrës së madhe….
KOSOVA nuk preket
KOSOVA
është toka e shënjtë
Ku liria e vërtetë ka ndërtuar
Qytetet e magjishëm të gurit
Me malet
Prej shpirti tonë të dlirë
Nën retë e vuajtjeve tronditëse
Ku tragjeditë
Rendin
Mbi shpinën
e murrëtyer të rrufeve
Nuk preket KOSOVA
Ndryshe
Përvëlohesh
Prej flakës së shenjtë
të zemrimit tonë
Dhe DASHURISË së pamat
Asaj DASHURIE madhështore
Që përmes jetëve tona
Rilind shpresën dhe dritën
Mes horizonteve pa kufij
KOSËOVA është SHQIPËRI.
Është fjala ime e pathënë
Dhe betimi I kombit të shenjtë
Ndërtuar
mbi bjeshkët e betimit shqiptar
KOSOVA
Dashuria jonë prej kënge dhe drite
Prej puthjeje dhe përqafimi hyjnor,
Një uragan shprese dhe dashurie
Mbi krahët e shqiponjës që nuk ndalet…
KOSOVA
Dashuria ime e pajetuar
Dhimbja ime prej ajri dhe qielli
Zjarri I një malli që digjet
Mbi Botën e trazuar
KOSOVA
Puthja ime prej gjaku
Dhe përqafimi im prej mali
Mbi supet I mi
Pikojnë lotët e tu
prej ZONJE madhështore
Nëpër eterin e kesaj dite pa emër…
KOSOVË
Lokja ime e mirë,
e urtë dhe fisnike
Jam yti
Ashtu si dielli
zgjohet në gjirin e qiellit…
Jam yti
Dhe përjetë të jetëve
Do të jem yti KOSOVË…
Vasil Tabaku