MekuliPress ju sjell një ndër poezitë më të njohura të Fishtës, “Nji gjamë disprimi”:
Mbaroi Malcija! Lekë ma sot nuk ka;
Nuk ka ma burra, qi, me drrasë t’krahnorit
Mburojë me i ndêjë Shqypnis. Anmiku shkjá
Mbas sodit s’ka pse dron mâ prej Malcorit:
Malcori asht thye; e, i dbuem ai me trathti,
Pa Atme sot ka mbetë, pa plang, pa shpi!
N’shpi t’tij, po, djepat asht tu’i lkundun shkina;
Arën e tij asht shkjau tu’e lavrue,
E ushtari i Malit t’Zi ‘dhè, kualt stervina
Per ata Kryqa t’bekuem i ka pengue,
Nen t’cillët pushojn, heu! Njata trima – rrfé
Qi bindën shekllin tue luftue p’r Atdhé.
O natë e kobshme! Natë tri herë mizore,
Natë e mnershme, si nata e fundit t’ferrit,
Pse ti shtekun ia çile ushtris gjaksore,
Qi, strukë nen t’zezen mblojë trathtare t’territ,
Burrat e dheut do t’ xêtê n’gjumë pështetun,
Porsi n’strofull luani xêhêt fjetun?!…
E ju, ‘dhè hyj t’shkelzyeshem, qi pre’Empirit
Përmallshem tue fërfllue me dritë t’kullueme,
Porsi sy Zotit, vreni m’sharte t’nirit,
Ju, edhe ketë kob e ketë dhuni t’shemtueme
E kini pa tu’ndodhë n’mjedis t’njerzimit,
E me gjith kta nuk jeni shkimë mjerimit?…
Po a kjo asht e Drejta, qi n’ketë shekull fiset
E popujt rregullon e i mban ndër caqe?
Anmikut t’njimijë vjetve me i lshue viset
Sa herë t’perligjuna me luftë e gjaqe….
Mallkue kjoftë hera, n’t’cillen shkjau pik’s’parit
Vuni kambën dhunuese m’tokë t’Shqyptarit,
E mallkue kjoftë Evropa! Até e vraftë Zoti,
E e shoftë me fise, popuj e qytete;
Edhè premtoftë qi, dersa t’endet moti,
Kurr lufta mos iu daftë per tokë e dete;
Selit e saja grimë me grimë u theshin;
Me gjak t’popujvet t’vet sunduest iu ushqeshin.
Pse krahët pa dhimbë Shqypnis kshtu me ia thye
E prej Lirijet me ia ndalun hovin?
Gopsija e kùj n’Malci ka mujtë m’u ushqye?
Po a Hoti e Gruda mund t’a mbajn Moskovin?
Nuk duhet, jo, qi t’mkambet Shqyptarija:
Qé pse po i lshohet Malit t’Zi Malcija.