Ishte një surprizë e madhe, tha Sebastián Di Martino, drejtor i mbrojtjes në Fundación Rewilding Argjentinë.
Shkaku i eksitimit ishte sepse javën e kaluar ai pa një vidër lumi gjigante – një kafshë që ka frikë se do të zhduket në vend për shkak të humbjes së habitatit dhe gjuetisë.
Ai u pikas në lumin Bermejo në një park kombëtar të padepërtueshëm, në verilindje të provincës argjentinase të Chaco.
Ajo u pa për herë të fundit në Argjentinë në vitet ’80 dhe Di Martino regjistroi vidrën me një celular, shkruan The Guardian.
Ka dy shpjegime të mundshme për kthimin e vidrit.
“Popullsia më e afërt e njohur e vidrës gjigante, e cila është e rrezikuar globalisht, është në Paraguajan Pantanal, i cili mund të lidhet me këtë lumë nga një distancë prej më shumë se 1.000 km. Ky është shpjegimi më i thjeshtë,” tha Di Martino.
Një mundësi tjetër është që ka një mbetje të popullsisë në këtë vend që ka mbetur e pazbuluar.
Kafshë të tilla jetojnë në grupe familjare.
Lundërza gjigante është anëtari më i gjatë i familjes së martenit dhe arrin 1.8 metra, dhe individët e rritur mund të peshojnë deri në 35 kilogramë.
Kjo specie spektakolare banon në sistemet lumore të Amerikës së Jugut dhe luan një rol kryesor në ruajtjen e ekuilibrit në natyrë. Lundërza gjigante është një grabitqar i lartë që ushqehet kryesisht me peshq, por edhe me gaforre, gjarpërinj dhe kafshë të tjera ujore. Përmes rregullimit të popullatave të peshqve, vidrat gjigantë kontribuojnë në shëndetin e ekosistemeve ujore.