Hermann Karl Hesse ishte një poet, romancier dhe piktor gjermano-zviceran.
Veprat e tij më të njohura eksplorojnë kërkimin e një individi për vërtetësinë, vetë-njohjen dhe spiritualitetin. Në 1946, ai mori Çmimin Nobel në Letërsi.
Për kënaqësinë e lexuesve tanë kemi sjellë një koleksin të thënieve më të bukura të tij.
Sot e kuptoj se asgjë në botë nuk është më e pakëndshme për një njeri sesa të marrë rrugën që të çon drejt vetes.
Mësoni se çfarë duhet marrë seriozisht dhe qeshni me pjesën tjetër.
Nëse urreni një person, urreni diçka tek ai që është pjesë e juaja. Ajo që nuk është pjesë e vetes sonë nuk na shqetëson.
Kush dëshiron muzikë në vend të zhurmës, gëzim në vend të kënaqësisë, shpirt në vend të arit, punë krijuese në vend të biznesit, pasion në vend të budallallëkut, nuk gjen shtëpi në këtë botën tonë të ndërlikuar…
Unë kam qenë dhe jam kërkues, por kam pushuar së pyeturi yjet dhe librat; Kam filluar të dëgjoj mësimet që më pëshpërit gjaku im.
Unë gjithmonë kam besuar, dhe ende besoj, se çfarëdo fati i mirë apo i keq që mund të na vijë, ne gjithmonë mund t’i japim kuptim dhe ta transformojmë në diçka me vlerë.
Unë jetoj në ëndrrat e mia – kjo është ajo që ju ndjeni. Edhe njerëzit e tjerë jetojnë në ëndrra, por jo në ëndrrat e tyre. Ky është ndryshimi.
Aty kanë filluar ëndrrat e mia më të dashura dhe më të ndritura – të dëgjoj për sa kohë një rrahje zemre universin dhe tërësinë e jetës në harmoninë e tij misterioze, të lindur.
Oh, dashuria nuk është atje për të na bërë të lumtur. Unë besoj se ekziston për të na treguar se sa shumë mund të durojmë.
Ne nuk po rrotullohemi rreth vetes, po shkojmë lart. Rruga është një spirale ngjitëse; ne tashmë kemi ngjitur shumë hapa.
Çfarë mund t’ju them që do të kishte vlerë, përveç se ndoshta që ju kërkoni shumë, që si rezultat i kërkimit tuaj nuk mund të gjeni.
Kur ju pëlqen dikush, ju pëlqen pavarësisht nga gabimet e tij. Kur e doni dikë, e doni atë bashkë me gabimet e tij.
Unë nuk do ta gjymtoj dhe shkatërroj veten për të gjetur një sekret pas rrënojave.
Njerëzit me guxim dhe karakter gjithmonë u duken të këqij të tjerëve.
Shpirti juaj është e gjithë bota.
Në përjetësi nuk ka kohë, vetëm një çast i mjaftueshëm sa për një shaka.
Ndoshta njerëzit si ne nuk mund të duan. Njerëzit e zakonshëm munden – ky është sekreti i tyre.
Uni im i vërtetë endet diku tjetër, shumë larg, endet vazhdimisht në mënyrë të padukshme dhe nuk ka asnjë lidhje me jetën time.
Rinia mbaron kur egotizmi mbaron; pjekuria fillon kur dikush jeton për të tjerët.
Unë doja vetëm të jetoja në përputhje me nxitjet që vinin nga vetja ime e vërtetë. Pse ishte kaq shumë e vështirë?
Ju duhet të gjeni ëndrrën tuaj … por asnjë ëndërr nuk zgjat përgjithmonë, secila ëndërr ndiqet nga një tjetër, dhe nuk duhet të kapeni vetëm pas ndonjë ëndrre të veçantë.
Mund të mendoj. Nuk mund të pres. Mund të agjëroj.
Mirë që kërkoni – por gjithmonë duhet të pyesni, gjithmonë të keni dyshime.
Unë kam qenë gjithmonë i etur për dije, kam qenë gjithmonë plot me pyetje.
Dhe të gjithë zërat, të gjitha qëllimet, të gjitha dëshirat, të gjitha dhimbjet, të gjitha kënaqësitë, të gjitha të mirat dhe të këqijat, të gjitha së bashku ishin bota. Të gjithë ata së bashku ishin rryma e ngjarjeve, muzika e jetës.
Unë besoj se nuk jam përgjegjës për kuptimin ose pakuptimësinë e jetës, por se jam përgjegjës për atë që bëj me jetën që kam.
Asnjëherë nuk duhet të kesh frikë nga njerëzit … një frikë e tillë mund të na shkatërrojë plotësisht. Thjesht duhet ta heqësh qafe atë, nëse dëshiron të kthehesh në dikë të mirë. E kupton këtë, apo jo?
Ata të dy e dëgjuan në heshtje ujin, i cili për ta nuk ishte vetëm ujë, por zëri i jetës, zëri i Qenies, zëri i Qënies së përhershme.
Kur merreni me të çmendurit, metoda më e mirë është të pretendoni se jeni normal.
Keni frikë vetëm nëse nuk jeni në harmoni me veten. Njerëzit kanë frikë sepse nuk e kanë zotëruar kurrë veten. Një shoqëri e tërë e përbërë nga burra që kanë frikë nga e panjohura brenda tyre!
Opinionet nuk nënkuptojnë asgjë; ato mund të jenë të bukura ose të shëmtuara, të zgjuara ose të marra, çdokush mund t’i përqafojë ose refuzojë ato.
Njeriu duhet të gjejë burimin brenda Vetes së vet, duhet ta posedojë atë. Çdo gjë tjetër që po kërkon – është një devijim, një gabim.
Nuk është qëllimi ynë të bëhemi njëri -tjetri; është të njohim njëri -tjetrin, të mësojmë të shohim tjetrin dhe ta nderojmë atë për atë që është.
Jo në fjalimin e tij, jo në mendimet e tij, unë shoh madhështinë e tij, vetëm në veprimet e tij, në jetën e tij.