Asnjë njeri nuk ia del dot vetëm dhe nuk është i kënaqur me veten dhe ne duhet të bashkohemi për t’i realizuar gjërat.
Por e vërteta është se disa njerëz na bëhen shokë më të mirë se disa të tjerë.
Ka nga ata që do t’ju mbrojnë dhe nga ata që do t’ju kritikojnë prapa shpinës, nga ata që do t’ju qëndrojnë besnikë për gjithë jetën dhe ata që do t’ju largojnë nga vetja menjëherë, sapo të mos u jeni të dobishëm.
Kjo është një e vërtetë e vështirë. Ajo që e bën edhe më të vështirë është se suksesi juaj, nga karriera e deri tek jeta juaj familjare, varet nga aftësia për të bërë dallimin midis njerëzve që mund t’u besoni dhe njerëzve që nuk mund t’u besoni.
Këtu do t’ju vijnë në ndihmë këto rreshta. Do të zbuloni se cilat janë ato shenjat delikate të sjelljes që njerëzit po i shfaqin ndaj teje – gjithë kohën – dhe si mund t’i lexoni ato shenja për të marrë vendime më të mira se kujt t’i besoni realisht.
Do të zbulosh se si të mbledhësh të dhënat që me të vërtetë thonë diçka për një person, nga gjuha që ata përdorin deri tek sjellja e tyre e mëparshme e deri tek pamja e tyre personale.
Dhe do të mësosh të shikosh përtej asaj që duket te ajo çfarë thonë ato të padukshmet, që zbulojnë karakterin e vërtetë të brendshëm.
Thuhet se gjëja më e mirë për të mbajtur në jetë është njëri-tjetri. Këto rreshta do të të drejtojnë për të vendosur se cilët njerëz nuk duhet t’i largosh nga vetja kurrë – dhe nga kush duhet të ruani distancën.
Ndër të tjera do të zbulosh gjithashtu:
Tre tiparet e personalitetit të njerëzve emocionalisht të paqëndrueshëm;
Pse nuk mund t’i besosh dikujt i cili nuk mund të kërkojë falje; dhe
Cilat pyetje duhet të bëni vërtet në një intervistë punësimi.
Sjellja e njerëzve shpesh mund të parashikohet nga rrethanat e tyre.
Sa mirë i njihni vërtet bashkëpunëtorët tuaj? Kjo është pyetja të cilën Robin Dreeke ia bëri vetes në 11 shtator 2001. Në atë kohë, ai ishte një agjent i ri i FBI që punonte në New York City. Ndërsa shpalosej tmerri dhe hutimi i asaj dite, disa nga agjentët e tij nuk ngurruan të drejtoheshin për të ndihmuar drejt kullave binjake që digjeshin. Por të tjerë u kthyen prapa dhe hoqën dorë nga përpjekjet e shpëtimit.
Pas kësaj, Dreeke kuptoi se nuk mund të parashikonte se kush do të sillej heroikisht dhe kush do të mendonte vetëm për veten e tij. Ajo ditë i mësoi atij rëndësinë e aftësisë për të parashikuar sjelljen e njerëzve. Nëse mund ta bëni këtë, do ta dini se tek kush mund të mbështeteni kur puna bëhet e vështirë.
Mesazhi kryesor këtu është: Sjellja dhe karakteri i njerëzve shpesh mund të parashikohet me saktësi nga rrethanat e tyre.
Kur po përpiqesh të parashikoshi se si dikush do të veprojë ndaj teje, ki parasysh këtë: Sa imunitet ka ai nga pasojat e sjelljes së tij?
Shpesh thuhet se pushteti të korrupton. Mjerisht, kjo duket se është e vërtetë.
Kur dikush ka shumë fuqi, mbase në formën e pasurisë ose pozitës së statusit të lartë, atëherë ai ka lirinë të sillet keq. Pse? Sepse ai është i mbrojtur nga pasojat e sjelljes së tij. Eshtë më e vështirë të parashikosh se si do të sillet një person i fuqishëm sepse, në shumë situata, ai mund të bëjë çfarë të dojë.
Ana tjetër e medaljes është se ka tendencë të jetë më e lehtë për të parashikuar sjelljen e dikujt që është shumë i brishtë. Një person i lëndueshëm, i cënueshëm, i prekshëm, me pika të dobëta, është më i lehtë për t’u ndëshkuar kur shkel rregullat, kështu që shpesh ai ndjen detyrim se duhet të sillet në një mënyrë të caktuar. Dhe kjo i bën veprimet e tij më të parashikueshme.
Për ta parashikuar me saktësi dikë, duhet të kesh parasysh se sa mund të zgjasë marrëdhënia jote me atë person. Kjo ka rëndësi sepse, në marrëdhënie më të shkurtra, njerëzit kanë më shumë të ngjarë të sillen keq. Në fund të fundit, ata nuk do të përballen me pasojat e sjelljes së tyre, jo të sinqertë, fundja çfarë po i ndalon? Nga ana tjetër, një marrëdhënie më e gjatë lë shumë më tepër kohë që ata të shpërblehen ose të ndëshkohen për veprimet e tyre, kështu që ekziston një nxitje më e fortë për t’u sjellur mirë.
Po sikur thjesht të ndiqni instinktin tuaj për njerëzit dhe t’i besoni intuitës tuaj?
Epo, intuita nuk është e besueshme; zakonisht ajo do të na shtyjë të kemi besim tek ata që na pëlqejnë dhe të mos kemi besim tek ata që nuk i pëlqejmë. Por me siguri keni njohur dikë që ju ka pëlqyer, por nuk mund ta besoni. Apo dikush që nuk e keni pëlqyer, por në të cilin mund të mbështeteni në një kohë krize? Nëse ju ka ndodhur, atëherë do të kuptoni pse intuita nuk mund të parashikojë sjelljen me saktësi.
Vendose besimin tek tek ata që besojnë se fitojnë kur ti fiton.
Shumica prej nesh duan të jenë të suksesshëm. Por, a dëshirojnë edhe ata që janë rreth teje të kesh sukses? Me siguri njeh disa njerëz që ju këshillojnë dhe kanë interesin më të mirë në zemër. Por përfundimisht njeh edhe njerëz që mezi po e presin rrëzimin apo dështimin tënd apo jo?
Kur bëhet fjalë për vendosur kujt t’i besosh, të dish të bësh këtë dallim është thelbësore.
Eshtë e rëndësishme të identifikoni ata individë të çmuar që besojnë se suksesi yt është suksesi i tyre gjithashtu. Këta janë njerëzit që do të bëjnë shumë për ty që të arrish gjërat. Ata do t’ju mbrojnë nga rezultatet negative dhe do të identifikojnë mënyra për të çuar më tej interesat tuaja. A tingëllojnë këta ortakë kampionë personalë si në ndonjë përrallë e cila nuk ka lidhje me realitetin? Në fakt, ata nuk janë. Ata thjesht besojnë se është në interesin e tyre më të mirë për të të ndihmuar.
Mesazhi kryesor këtu është: Vendose besimin tënd tek ata që besojnë se fitojnë kur ti fiton.
Pra, cilat shenja të sjelljes tregojnë se dikush po investohet në suksesin tënd?
Së pari, ki parasysh ata njerëz që janë të lumtur të përshtatin stilin e tyre të punës për t’iu përshtatur stilit tënd dhe që janë të gatshëm të punojnë me ritmin tënd. Ata po të tregojnë se do të shqetësojnë veten për të të ndihmuar të arrish potencialin tënd të plotë. Kjo mund të shfaqet në diçka aq të thjeshtë sa pranimi për t’u takuar në një kohë që është më e përshtatshme për ty, sesa për ata.
Së dyti, njerëzit që janë investuar në ty gjithashtu janë të gatshëm të të bëjnë favore, edhe kur nuk i kërkoni. Dhe është interesante sepse ndihmesa ndaj teje i bën ata edhe më të predispozuar t’ju pëlqejnë. Ja pse: mosmirënjohja ndaj dikujt pasi e ke ndihmuar një rast krijon disonancë konjtive. Kjo është ajo ndjesia e pakëndshme e të sjellurit në një mënyrë dhe të ndjerit në një mënyrë tjetër, e atyre që tjetër gjë bëjnë e tjetër gjë kanë në zemër.
Njerëzit priren ta shmangin disonancën konjitive sepse është ndjesi e sikletshme për ta mbajtur gjatë. Pra, nëse një person vazhdon të të ndihmojë (më shumë se një rast), ndjenjat e atij personi ndaj jush gjithashtu do të fuqizohen.
Sigurisht, është gjithashtu thelbësore të identifikoni njerëzit që nuk mendojnë se suksesi yt nuk është suksesi i tyre – veçanërisht në vendin e punës.
Për shembull, nëse shefja juaj zgjedh dikë tjetër për ngritjen në detyrë që ju dëshironit, ky është një tregues i fortë i sjelljes që nuk është investuar në ty. Arritjet tona profesionale shpesh janë të lidhura me arritjet e vartësve tanë. Kështu që shefja jote po thotë, me zë të lartë dhe të qartë, se ajo nuk mendon se ti munde ta shtoje suksesin e saj aq sa mundi dikush tjetër. Nëse jeni duke punuar për dikë që nuk është duke investuar në të ardhmen tënde, mund të ketë ardhur koha të mendoni të kërkoni mundësi të reja profesionale.
Ti nuk mund t’i besosh dikujt që nuk ka besim tek ti.
Marrëdhëniet njerëzore shpesh vërtiten rreth një pyetje të thjeshtë. Pavarësisht nëse ke të bësh me një bashkëpunëtor të mundshëm ose me një interes dashuror emocionues, pyetja është e njëjtë: A mund t’i besoj këtij personi? Por nëse doni një përgjigje të saktë, atëherë do të duhet t’i pyesni vetes edhe diçka tjetër: Sa të besojnë ata ty?
Mund të tingëllojë kundër-intuitive, por nëse jeni në kërkim të marrëdhënieve më të besueshme, vendi më i mirë për të filluar të shikoni është një pasqyrë. Nëse lëshoni sinjale se mund të keni besim, atëherë njerëzit përreth jush do të imitojnë sjelljen tuaj. Do të fillojnë gjithashtu të sillen në një mënyrë më të besueshme.
Mesazhi kryesor këtu është: Ju nuk mund të kesh besim tek dikush që s’ka pikë besimi tek ti.
Pra, çfarë sjelljeje do t’u tregojë njerëzve të tjerë që je i denjë për besimin e tyre?
Së pari, përpiqu ta lësh mënjanë egon tënde gjatë bisedave. Kur shohim dikë që tregon sjellje egoiste, kjo na bën mbrojtës, dyshues dhe të ftohtë.
Edhe më keq, ne nuk krijojmë besim tek njerëzit që janë të fiksuar te vetja, dhe rrahin gjoksin tërë ditën, se këta, mund të jenë të drejtë me ne, gjë që na bën të sillemi padrejtësisht ndaj tyre. Është mënyra e vetme për t’u siguruar që nuk do të mashtrohemi prej tyre. Kështu që, për të fituar besimin e njerëzve, duhet të keni një interes të sinqertë për ta, aq sa për veten tënde. Asnjëherë mos u mburr, dhe as mos përmend arritjet tuaja, përveç nëse të kërkohet posaçërisht.
Një mënyrë tjetër për të fituar besimin e të tjerëve është t’i bëni ata të ndjehen të vlefshëm.
Është i fortë tundimi për t’i kritikuar njerëzit – madje mund të mendoni se po i ndihmoni ata kur vini në dukje gabimet e tyre. Por në të vërtetë, nëse njerëzit mendojnë se nuk i pëlqeni ata, atëherë ata do të fillojnë gjithashtu të humbasin pëlqimin për ty. Prandaj, në vend që të shprehni kritikat tuaja, përpiquni të mbani mendjen të hapur dhe t’i drejtoni bisedat drejt përvojave, aftësive dhe sfidave të bashkëbiseduesit tuaj. Temat si këto ju ndihmojnë të gjeni baza të përbashkëta. Pasi njerëzit të ndjehen të vlefshëm, ata do të ndjehen mjaft të qetë për të qenë vetja e tyre autentike, dhe së shpejti besimi do të pasojë.
Së fundmi, nëse dëshiron të kultivosh marrëdhënie të besueshme, atëherë përqafo Fuqinë e Bujarisë.
Ndoshta në mënyrë befasuese, ne kemi më shumë të ngjarë t’u besojmë atyre që na japin (dhuruesve) sesa atyre që na marrin (marrësve). Askush nuk gëzon një marrëdhënie të njëanshme. Nëse jeni egoist, njerëzit do të veprojnë me egoizëm ndaj jush vetëm që marrëdhëniet të bëhen të barabarta. Për të rritur nivelet e besimit në çdo marrëdhënie, përpiqu t’u japësh njerëzve të tjerë më shumë sesa ata presin normalisht nga ju. Kjo mund të duket e rrezikshme, por shumica e njerëzve kujtohen kur pritshmëritë e tyre janë tejkaluar. Dhe ata do të veprojnë me bujari në kthim.
Shumica e mënyrave për vlerësimin e besueshmërisë së njerëzve janë të pasigurta.
Të dish se tek kush mund të mbështetesh, është thelbësore. Për pjesën më të madhe të historisë njerëzore, punët vërtiteshin rreth bujqësisë dhe prodhimit. Kjo e bëri të lehtë për të përcaktuar se kush ishte i besueshëm dhe kush jo. Njerëzit ose vinin me duart plot me ushqime e mallra, ose jo. Por në botën tonë komplekse moderne, është më e vështirë të dimë se kush është vërtet i besueshëm në vendin e punës.
Jo vetëm që njerëzit kanë tendencë të ekzagjerojnë se sa të besueshëm janë, si në fjalët e tyre, ashtu edhe gjatë intervistave, por edhe punëdhënësit e mëparshëm shpesh japin referenca pozitive mashtruese. Kjo mund të ndodhë sepse ata duan të heqin qafe një punonjës të pa besueshëm. Ose mbase ata thjesht nuk duan të shqetësojnë punonjësit në largim duke u dhënë atyre një referencë të keqe. Sido që të jetë, besueshmëria është shumë e vështirë për t’u matur.
Nëse je një punëdhënës, mund të provosh t’u japësh disa detyra kandidatëve të mundshëm. Këto detyra do t’ju japin një ide nëse dikush është i përshtatshëm për punën, por ata nuk do t’jua tregojnë tërë historinë. Kjo për shkak se detyrat e kriteret punës kryesisht matin kompetencën e dikujt. Por një punonjës i besueshëm nuk është vetëm kompetent, por edhe i zellshëm.
Kështu që i punësuari i ri i mundshëm mund të shkëlqejë në detyrën e punës, por sapo të firmosë kontratën do t’i vonojë ose do t’i realizojnë ato gjysma-gjysma. Në fakt, njerëzit shumë kompetentë shpesh bëjnë karrierë duke u “vërdallosur” sa tek njëra kompani tek tjetra. Këta njerëz të talentuar por arrogantë nuk janë të zellshëm. Ata e shmangin vendosjen e pikave mbi “i” dhe kryqeve mbi “t” duke ua lënë në ngarkim bashkëpunëtorëve të tyre më pak “brilantë”.
Për fat të mirë, ka mënyra më të mira për të dalluar nëse i punësuari juaj i ri i mundshëm është i besueshëm.
Këtu është një mënyrë: në vend që të eksploroni vetëm historinë profesionale, përpiquni të krijoni një ide për tërë jetën e një aplikanti. Dikush që është kompetent dhe i besueshëm në vendin e punës ka tendencë të jetë i tillë edhe në çdo fushë tjetër të jetës. Njerëz të tillë zakonisht shijojnë miqësi kuptimplota dhe marrëdhënie të gjata romantike, sepse ata dinë të menaxhojnë kohën e tyre dhe janë të aftë të ndërmarrin angazhime të qëndrueshme që zgjasin.
Kështu që, në një intervistë, mund të pyesësh për marrëdhëniet personale. Nëse merrni një përgjigje të kujdesshme, atëherë mund të jetë një shenjë që aplikanti vuan me këtë pjesë të jetës. Dhe mbani mend: njerëzit që nuk janë kompetent me kohën e tyre, me siguri nuk do të jenë as me tuajën.
Gjithashtu duhet t’i kushtosh vëmendje vetë-prezantimit. Njerëzit jo të besueshëm shpesh janë të shkujdesur me pamjen e tyre. Kur rekrutët e mundshëm duket se lënë pas dore pamjen personale, ata po ju tregojnë se nuk janë të kënaqur me veten e tyre. Kështu që nëse punësoni dikë që vesh rroba të papastra ose ka higjenën personale të diskutueshme, atëherë të dy mund të jeni në rrugën e pakënaqësisë.
Një nga shenjat më të sakta që dëfton sjelljen në të ardhmen është sjellja në të kaluarën.
Si mund t’i identifikosh parimet thelbësore të dikujt, siç është besnikëria, integriteti ose vetëbesimi? Mund ta pyesni, natyrisht, por ai mund t’ju gënjejë. Ose ai mund të mos ketë vetëdije për t’ju dhënë një përgjigje të saktë. Duke pasur parasysh këtë, është më e sigurt të kërkoni historikun e sjelljes së dikujt sepse, shumë shpesh, historiku nuk gënjen.
Një model i sjelljes është besnikëria. Sigurisht, nuk mund t’u besosh të gjithëve atyre që janë besnikë ndaj teje. Edhe njerëzit që janë thelbësisht të pabindur do të jenë të sinqertë me një person të suksesshëm i cili mund të hapë dyert për ta. Por kjo nuk është besnikëri e vërtetë – është thjesht një mekanizëm mbijetese. Ata që janë të denjë për besimin tuaj do të krijojnë një historik të besimit, madje edhe në situata kur të tjerët ju kritikojnë. Nëse dikush ju mbështet kur do të ishte më e lehtë dhe fitimprurëse për ta të flisnin keq për ju, kjo është një shenjë se mund t’i besoni atij në të ardhmen.
Një model sjelljeje negative që duhet të jetë një lajmëtar i thyerjes së besimit është kur dikush ju përsërit vazhdimisht thashetheme për njerëzit e tjerë.
Ky është një tregues themelor i pasigurisë. Njerëzit e pasigurt kanë tendencë të gjykojnë të tjerët që të ndjehen më mirë për veten e tyre. Historitë e tyre për gabimet e personave të tjerë ose të metat e karakterit mund të jenë argëtuese. Por shkelni me kujdes sepse nuk e dini kur do të bëheni subjekt i njërës prej përrallave të tyre. Nga ana tjetër, një model i sjelljes pozitive është kur dikush gjithmonë largohet kur biseda kthehet në thashetheme. Kjo ju tregon se ajo është një person i shëndetshëm, e sigurt dhe nuk është e interesuar të merret me problemet ose të metat e vogla të të tjerëve. Ajo është e interesuar vetëm të ketë marrëdhënie të shëndetshme me ta.
Së fundmi, modeli më i rrezikshëm i sjelljes është mospërputhja. Jini të kujdesshëm ndaj njerëzve që vazhdimisht sillen në mënyra të paparashikueshme dhe kanë një rekord për të mos bërë atë që thonë se do të bëjnë. Sigurisht, mund të ketë diçka tërheqëse, apo edhe simpatike, në lidhje me qasjen e tyre djallëzore të kujdesit ndaj jetës dhe dramës që shpesh pason. Por mos bini pre e asnjë iluzioni – njerëz të tillë po ju tregojnë se nuk mund t’ju besohet. Dhe, në një situatë krize, nuk ka pothuajse asgjë më të keqe se një person i tillë.
Njerëzit e besueshëm përdorin gjuhë të thjeshtë dhe nuk kanë frikë të kërkojnë falje.
Dëgjimi me kujdes i asaj që njerëzit duan të thonë është gurthemeli i komunikimit të mirë. Por kur po merreni me njerëzit, është gjithashtu e rëndësishme t’i kushtoni vëmendje të madhe mënyrës sesi e thonë ata gjënë. Kjo ka kuptim; ne përdorim gjuhë për t’i thënë njëri-tjetrit gjëra. Pra, mënyra se si ne përdorim gjuhën – fjalët tona, shprehja jonë – po tregon diçka po ashtu.
Njerëzit e besueshëm kanë tendencë të flasin thjeshtë dhe qartë. Kjo për shkak se ata janë të sigurt në idetë e tyre; ata nuk kanë nevojë t’i veshin ato me fjalë të gjata dhe fjali floridike. Në të kundërt, njerëzit e pabesueshëm kanë tendencë të jenë të pasigurt dhe shpesh do t’ju ngatërrojnë me një gjuhë komplekse. Ata e bëjnë këtë për të fshehur një mungesë besimi, ose në veten e tyre ose në idetë e tyre. Dhe mos u mashtroni nga njerëz që flasin shumë shpejt ose që janë tepër të qetë. Njerëzit të cilëve vërtet mund t’i besoni janë të drejtpërdrejtë. Atyre nuk u duhen shumë fjalë.
Njerëzit të cilëve ju mund t’u besoni, përdorin gjithashtu fjalë si shpesh, ndonjëherë, dhe disa herë, sesa fjalë si gjithmonë ose kurrë.
Pse?
Epo, mendoni përsëri për herën e fundit që keni pasur një debat me dikë dhe u akuzuat se “kurrë” nuk keni bërë diçka. A nuk ju bën kjo të zemëruar dhe mbrojtës? Kujdesuni për njerëzit që përdorin këtë lloj të gjuhës absolutiste, sepse ajo ka tendencë të provokojë konflikt. Në botën e vërtetë, absolutitzmi është i rrallë, dhe është e pandershme të përdorësh shpesh fjalë si “kurrë”, apo “asnjëherë”. Në vend të kësaj, shikoni për njerëz që përdorin fjalë më të moderuara si “shpesh” ose “ndonjëherë”. Kjo të tregon se këta njerëz janë më të drejtë, më të ndershëm dhe më të etur për të mbajtur paqe me njerëzit e tjerë.
Eshtë gjithashtu një ide e mirë për të mbajtur distancë nga njerëzit që nuk mund të kërkojnë falje plotësisht për gabimet e tyre.
Të gjithë bëjmë gabime; është pjesë e të qenurit njerëzor. Njerëzit e besueshëm mund të fajësojnë, të kërkojnë falje dhe të ecin përpara, ndërsa njerëzit e pabesë do të bëhen mbrojtës. Ata do të thonë, “Më vjen keq, por …” dhe gjithçka që vijon do të jetë një sulm ndaj jush ose një tërësi justifikimesh. Ky është një flamur i kuq – sugjeron që ata nuk mund të pranojnë se kanë bërë një gabim, ose të jenë të brishtë para jush. Pse? Ndoshta sepse, për çfarëdo arsye, ata nuk ju besojnë, dhe nuk të shohin aq të denjë sa të të ofrojnë faljen e tyre. Dhe siç e dimë tashmë, nëse njerëzit nuk ju besojnë, atëherë me siguri nuk mund t’u besoni atyre.
Njerëzit emocionalisht të paqëndrueshëm kanë tipare të caktuara që duhet t’i analizoni.
Kur po mendoni të vendosni besimin tuaj tek dikush, do të duhet të merrni parasysh sa është i qëndrueshëm emocionalisht ai. Cili është mentaliteti i tij i paracaktuar? A është i qetë dhe i sigurt në aftësitë e tij, apo ka plot frikë? Kur dikush i pabesueshëm përpiqet të fitojë besimin tonë, ai mund të shfaqet i sigurt. Por nëse e dini se çfarë të kërkoni, mund të identifikoni mendimin negativ që qëndron nën të.
Njerëzit emocionalisht të paqëndrueshëm shpesh kanë atë që autorit i pëlqen ta quajë një “personalitet 3-P”.
Së pari, ata besojnë se çdo vështirësi që ata përjetojnë është e përhershme. Ata nuk mund ta kuptojnë që asgjë nuk zgjat përgjithmonë – madje edhe fatkeqësitë.
Së dyti, ata nuk dinë t’i kategorizojnë. Të gjitha problemet me të cilat përballen janë të hapura, duke prekur çdo pjesë të jetës. Ju mund të përpiqeni t’i bindni ata që gjërat mund të ndahen në jetë, por ju nuk mund të ndryshoni këndvështrimin e tyre.
Dhe e fundit, njerëzit me një personalitet 3-P besojnë se gjithçka që shkon keq është faji i tyre. Ata personalizojnë çdo fatkeqësi. Njerëz të tillë kapen nga një stuhi shiu dhe mendojnë, “Nuk mund ta besoj si nuk kam sjellë një çadër, jam kaq budalla!”
Njerëzit emocionalisht të paqëndrueshëm gjithashtu kanë tendencë të kenë një mentalitet viktimash, edhe kur vetë nuk kanë provuar ndonjë traumë. Ata nuk mund të bëjnë dallimin midis problemeve të mëdha dhe atyre të vogla. Në mendjet e tyre, çështjet e vogla bëjnë spirale në katastrofa të tmerrshme. Për më tepër, frika është një emocion shumë ngjitës.
Pra, mendoni dy herë para se t’i besoni kujtdo që duket se i shndërron sfidat e vogla në fatkeqësi.
Atëherë, si duket një mentalitet i qëndrueshëm emocionalisht? Epo, pikësëpari, një mendje e shëndetshme drejtohet nga dashuria, jo nga frika.
Ky mentalitet i dashur kryesisht gjen shprehjen e tij në vlerësim. Njerëzit emocionalisht të qëndrueshëm janë mirënjohës për ato që kanë. Asnjë copë kohë nuk është e humbur nga ankthi për atë që u mungon. Njerëzit e qëndrueshëm gjithashtu kanë tendencë të jenë në paqe me veten e tyre. Atyre u pëlqen ajo se kush janë, dhe, si rezultat, janë të qetë dhe të këndshëm.
Në të kundërt, njerëzit e paqëndrueshëm emocionalisht zakonisht janë të pakënaqur me veten e tyre. Kjo e bën të vështirë formimin e një marrëdhënie të mirë me ta. Pse? Sepse kur njerëzit nuk e pëlqejnë veten e tyre, ata nuk priren të duan të tjerët më shumë se veten e tyre.
Mesazhi kryesor:
Nëse mësoni të identifikoni ndryshimet thelbësore të sjelljes midis të besueshmëve dhe mashtruesve, me siguri mund të hyni në çdo marrëdhënie pa frikën e tradhëtisë apo zhgënjimit. Parashikimi i sjelljes njerëzore nuk është i vështirë. Nuk është çështje besimi dhe nuk është hamendje. Përkundrazi, është thjesht një çështje informacioni. Ju do të duhet të shikoni përtej asaj që thotë dikush dhe ta konsideroni si e thonë atë, cili është mendimi i tyre dhe si kanë vepruar në të kaluarën.
Këshillë për t’u zbatuar që nga ky moment:
Besojeni se njerëzit do të sillen në interesin e tyre më të mirë.
Një nga gjërat më të parashikueshme për qeniet njerëzore është se ne do të veprojmë pothuajse gjithmonë në interesin tonë më të mirë. Kjo mund të tingëllojë egoiste, por të bëjmë atë që është e duhura për ne është gjithashtu e shëndetshme dhe e nevojshme për mbijetesën tonë. Kështu që kur po përpiqeni të përcaktoni se si dikush do të veprojë në të ardhmen, mendoni për atë që ai/ajo dëshiron. Atëherë do ta dini si do të sillet. Dhe lajmi i mirë është se zbulimi i asaj që dikush dëshiron është zakonisht shumë e lehtë. Shpesh, gjithçka që duhet të bëni është të pyesni!