Pas shqiptarëve në Odessa gjenden dy rrugë Rruga e Arnautit të Madh dhe Rruga e Arnautit të Vogël. Për shkak të humbjes së Rusisë në Luftën e Krimesë, shumë shqiptarë u shpërngulën në lindje të Ukrainës më 1861 dhe u vendosën atje.
Shqiptarët në Ukrainë (të njohur edhe si Albantsi, ukrainase: Albanians) janë një grup pakicash etnike që ndodhen kryesisht në Oblast Zaporizhia dhe Budjak. Ata zbresin nga luftëtarët shqiptarë që luftuan kundër Perandorisë Osmane në luftërat ruso-turke dhe u lejuan të vendoseshin në Perandorinë Ruse në shekullin e 18-të. Bashkësia historike e shqiptarëve në Ukrainë e quan veten nga tanët dhe ata flasin një gjuhë si neve (si ne). Paraardhësit e tyre erdhën në Ukrainë në shekujt 18 dhe 19.
Megjithatë, ata e ndjekin prejardhjen e tyre te shqiptarët që në shekullin e 16 u vendosën në Bullgari lindore (Despotate e Dobruja) së bashku me njerëzit Gagauz. Ardhja e shqiptarëve ishte e lidhur me Luftën Ruso-Turke të viteve 1768-1774. Gjatë kësaj lufte disa shqiptarë ortodoksë u revoltuan kundër pushtetit të Perandorisë Osmane. Pas rebelimit të tyre fillimisht dështuan shumë të bashkuar me flotën ruse e cila ishte në ekspeditën e saj Egje.
Në fund të luftës rreth 1.700 luftëtarë shqiptarë dhe anëtarët e familjes shkuan në Perandorinë Ruse. Në 1811 shqiptarët krijuan vendbanimin e tyre të Karakurt në Budzhak afër qytetit të Bolhradit. Pas shqiptarëve në Odessa gjenden dy rrugë Rruga e Arnautit të Madh dhe Rruga e Arnautit të Vogël. Për shkak të humbjes së Rusisë në Luftën e Krimesë, shumë shqiptarë u shpërngulën në lindje të Ukrainës më 1861 dhe u vendosën atje. Nuk ishte deri në shekullin e 20-të që shqiptarët e Ukrainës e kuptuan se ishin shqiptarë. Në disa pika të kohës në Odessa ekzistonte qendra kulturore shqiptare “Rilindja” (Rilindja).