Kur na pyesin se cila është cilësia më e dëshirueshme nga njerëzit përreth nesh, ne gjithmonë përgjigjemi “Të jesh e sinqertë”. Duket se sinqeriteti është ndër gjërat që ne vlerësojmë më shumë dhe kërkojmë te të tjerët. Por fatkeqësisht kjo është një cilësi më shumë unike sesa e rrallë, dhe këtu lind nevoja për të mbrojtur veten dhe ditur si të njohin njerëzit e rremë.
Shpesh ata që ne besonim se ishin aleati ynë, zbulohen për atë që është natyra e tyre e vërtetë, duke zbuluar fytyrën e tyre të mbuluar më parë nga një maskë mirësjelljeje. Kjo mund të jetë me të vërtetë shkatërruese, duke minuar vetëvlerësimin dhe gjendjen shpirtërore, veçanërisht kur ndodh me njerëzit me të cilët jemi veçanërisht të lidhur.
Sidoqoftë është vërtet e rëndësishme të njohim menjëherë maskën në fytyrën e të tjerëve, në mënyrë që të mos lejojmë që ata të na bëjnë të ndjehemi përsëri keq. Shpesh njerëzit që duhet të tregojnë një mijëra fytyra të ndryshme ndaj të tjerëve janë të njëjtët që kanë vështirësi ta pranojnë veten e tyre. Por cilat janë arsyet pse duhet të shmangim ata që janë hipokritë?
Sepse kushdo që ka një qëndrim të ndërtuar është i gatshëm të bëjë gjithçka për të kënaqur të tjerët dhe të pranohet. Ai vepron si një lajmëtar por shpesh nuk mendon vërtet për ato që thotë. Njerëzit e vërtetë, nga ana tjetër, nuk kanë nevojë për këtë. Ata kanë një ndjeshmëri të ndryshme dhe nuk do ta tradhtonin kurrë besimin e të tjerëve. Por si i njihni këta njerëz?
Adlai E. Stevenson ka dhënë një përkufizim shumë të përshtatshëm: “Hipokriti është politikani që do të priste një pemë, dhe do të ndërtonte me të një skenë, mbi të cilën do të mbante një fjalim për ruajtjen e natyrës”. Por, ja edhe disa sjellje tipike të hipokritëve: me siguri, ata që janë falsë flasin vazhdimisht për rregulla, vlera dhe ideale të shenjta dhe të drejta.
Sa keq që kur vjen koha për t’i zbatuar ato, ata sillen në një mënyrë diametralisht të kundërt. Hipokritët kanë tendencë të jenë hiperkritikë ndaj gabimeve dhe sjelljeve të njerëzve të tjerë, ndërsa në vend të kësaj ata gjejnë shumë justifikime kur gabimi është bërë nga vetë ata. Shpesh kjo ndjenjë e hipokrizisë i bën të hidhen lehtë kundër të gjithëve, ndonjëherë edhe duke poshtëruar ata që janë më të dobët.
Pyetja që duhet të shtrohet është: nëse ai flet për miqtë në atë mënyrë, si do të flasë për ne? Ndoshta në të njëjtën mënyrë. Hipokriti atëherë ndihet superior, duke na bërë të ndjehemi të paaftë dhe të na bëjnë të dyshojmë tek vetja. Në të kundërt, megjithatë, çdo rregull nuk vlen për njerëzit e këtij lloji. Në fakt, gjithçka u jepet atyre dhe gabimet e tyre gjithmonë diktohen nga rrethanat e jashtme.
Një hipokrit kurrë nuk i pranon gabimet e veta dhe kurrë nuk kërkon falje. Dhe mbi të gjitha veprimet e tyre kurrë nuk përkojnë me këshillat. Komplimentet dhe fjalimet e tyre janë gjithmonë të vështira për t’u kuptuar dhe shpesh fshehin ndonjë interes.
Një hipokrit nuk do të humbasë kurrë një mundësi për ta futur gishtin në plagë, për të kujtuar të tjerët për inferioritetin dhe dështimet e tyre. Mënyra më e mirë për t’u përballur me këta njerëz është të jeni të vërtetë dhe të ekspozojmë hipokrizinë e të tjerëve me të vërtetën tonë.