Sipas budizmit, vetvetja është një iluzion. Ky lloj besimi predikon një botëkuptim thellësisht altruist, duke inkurajuar njerëzit të heqin dorë nga dëshirat individuale dhe të distancohen nga shqetësimi për veten. Për të përparuar këtë perspektivë, miliona njerëz nëpër botë praktikojnë yoga dhe meditim.
Por një studim psikologjik i botuar së fundmi kundërshton drejtpërdrejt këtë qasje, duke zbuluar se meditimi bashkëkohor dhe praktikat e yogës në të vërtetë mund të ‘fryjnë’ egon tuaj.
Në punimin, botuar në internet nga Universiteti i Southampton dhe që do të botohet në revistën Psikologjike Science, studiuesit vërejnë se mësimet e Budizmit sipas të cilave praktikat e meditimit ndihmojnë në kapërcimin e konflikteve të egos, ndikojnë më shumë në ‘fryrjen’ e egos njerëzore.
Në studim u rekrutuan 93 studentë yoge dhe, për një periudhë prej 15 javësh, vlerësuan rregullisht ndjenjën e tyre të vetë-vlerësimit. Kur studentët u vlerësuan në orën pas klasës së tyre të yogas, ata treguan një vetë-vlerësim më të lartë të konsiderueshëm, sipas të tria variablave të përdorura në studim, në krahasim me kohën kur nuk kishin praktikuar yoga.
Një studim i dytë me 162 persona që ushtronin meditim, të rekrutuar përmes grupeve në Facebook kushtuar meditimit, zbuluan se praktika kishte ndikime të ngjashme në vetë-vlerësimin sikurse yoga.
Këto gjetje sugjerojnë që praktikat shpirtërore Budiste, si yoga dhe meditimi, nuk mund të bëjnë atë që thonë zakonisht ithtarët, sipas autorëve të studimit. “Qetësia e egos është një element kryesor i filozofisë së yogës dhe Budizmit. Ky element dhe implikimet e tij të supozuara, kërkojnë një rishikim serioz, ”shkruajnë ata.
Megjithatë, ekziston një shpjegim alternativ. Është e mundur që pjesëmarrësit e studimit ishin duke e bërë gabim meditimin dhe yogën. Të gjithë pjesëmarrësit ishin me qendër në Gjermani, dhe akademikë të ndryshëm kanë teorizuar që praktikuesit perëndimorë të Budizmit nuk praktikojnë me një sy drejt vetëmohimit që duhet të karakterizojë qëllimet e këtyre përpjekjeve. Megjithëse yoga dhe meditimi ishin paraparë fillimisht si mënyra për të qetësuar egon, shumë praktikues jo-budistë i bëjnë këto aktivitete me një sy drejt vetë-përmirësimit ose anktheve personale qetësuese.
Meditimi mund të jetë me të vërtetë narcizist, vëren shkrimtari budist Lewis Richmond në The Huffington Post. “Akti i të ulurit në heshtje, sytë mbyllur ose përballë një muri, vëmendja e përqendruar në peizazhin e brendshëm të frymës, trupit dhe aktivitetit mendor, të paktën mund të karakterizohej si i zhytur në vetvete,” thotë ai. Ata që ushtrojnë meditim me një perspektivë të përqendruar në vetvete, ka të ngjarë të bëhen më të interesuar tek vetja se e kundërta”.
Sidoqoftë, studimi psikologjik nuk shqyrtoi nëse vetë mësimet budiste kishin ndikuar në këtë ringjallje të egos. Vetëm yoga mund të mos jetë e mjaftueshme për të shpërndarë egon, por një studim psikologjik nuk zhvlerëson dot mijëra vjet mësimdhënie dhe praktikë budiste. (Quartz)