Dijana Toska
Si ta duash vendin tënd kur Ai nuk të do!
Si ta duash vendin tënd të lashtë kur sot Ti trajtohesh si një njeri i pakicës që me gjithë gjuhën tënde amtare je futur në kllapa e llogaritesh me përqindje.
Si ti mbetesh besnike vetvehtes në vendin tënd i cili pandërprerë tenton të të shndërojë në diçka që nuk je dhe nuk e ndjen.
Si ta përballosh ditën në këtë burg ku njerëzit e rëndomtë frikohen të flasin e njerëzit e politikës të cilët vendosin për jetën tonë na tregojnë që nuk është mirë të bëhemi kurrë si ata.
Si lejuam të degradohemi deri në këtë shkallë për pak pushtet e lekë e ti rrezikojmë të gjitha vlerat që i pasqyron identiteti i një kombi.
Si kemi dështuar në edukimin parësor të rinisë, se kombi është gjuha, gjaku, toka, historia, doket, zakonet, trashigimia, veshmbathja dhe feja është njëra nga elementet që na bashkon, ndërkaq besnikëria ndaj Zotit është punë zemre dhe dashuria me të cilën jetojmë.
Si ta kuptosh një femër që rrugëve ec me veshje të huaj kombëtare e thotë se jemi të një gjaku.
Si ta kuptosh kulturën e përshëndetjes në gjuhë të huaj i cili është shndëruar në zakon të përditshëm të jetës duke filluar nga rruga, duçani, çajtorja, kuvendi e deri në universitete veq injorancës tonë për ti dëshmuar agjenturave të huaja se jemi askushi.
Si nuk protestuam si popull asnjëherë kundër këtyre agjendave të huaja, që po punojnë me vite për ta shuar ekzistencën e popullit duke na e vjedhur gjuhën e fjalët tona.
Si e tradhtuam Zotin duke Ju drejtuar e lutur me gjuhë të huaja, pa i kërkuar falje asnjëherë për mëkatet e bëra ndaj gjuhës që na e fali si popull.
Si e sa jemi largu nga tradita e vlerat shpirtërore na dëshmoi edhe muaji i Ramazanit, ishte garë midis disa agjëruesve se kush po shtron iftare më të shtrejta nëpër restorane të ndryshme, pa munguar edhe fotot mes të cilave na tregonin se si pastrohet mendja e shpirti nga mëkatet e luksit.
Sa e mjerë është ajo jetë që jetohet me mashtrime, që matet me para e rryshfet, ku respektohet më shumë një politikan i dështuar, një hajnë e rrencë , përballë një intelektuali e një patrioti të moralshëm, apo besimtari të devotshëm që tërë jetën ka punuar me nder për komb e atëdhe.
Si të jetosh pa dinjitet njerëzor pa të vetmen pronë të vërtetë që ke dhe mos të ndjehesh refugjate në vendin tënd.
Sa ndjenjë e frikshme të jetosh në një vend të huaj që është i Yti.
5.4.2025
Shkup