Me rastin e ditës së GjysmëPavarësisë, e sjellim sot të plotë fjalimin e Ismail Qemalit të mbajtur më 28 Nëntor 1912 në ngjarjen e madhe të ngritjes së flamurit më të bukur në botë dhe shpalljes së GjysmëPavarësisë së Shqipërisë në Vlorë.
đđđ€đźđ„đąđđ«đđŹđŹ đŁđź đŹđŁđđ„đ„ đđŁđđ„đąđŠđąđ§ đšđ«đąđ đŁđąđ§đđ„ đđÌ đđŹđŠđđąđ„ đđđŠđđ„đąđ
– Oh! Sa tĂ« lumtur qĂ« e ndiej vehten sot, qĂ« shoh, kĂ«tu nĂ« VlorĂ«, kaqĂ« burra ShqipĂ«tarĂ« tĂ« mbledhur tok, tuke pritur me kureshti e padurim pĂ«rfundimin e kĂ«saj mbledhjeje historike, pĂ«r fatin e Atdheut tonĂ« tĂ« dashur. Plot me gaz e me lot ndĂ«r sy, nga mallĂ«ngjimi, pra, po dal kĂ«tu para jush qĂ« tâju gĂ«zoj me sihariqin e madh, se sot, edhe kĂ«tĂ« minutĂ«, Kongresi çpalli mĂ«vehtĂ«sinĂ« e ShqipĂ«risĂ«, tuke lajmĂ«ruar gjithĂ« botĂ«n mbarĂ« pĂ«r kĂ«tĂ« punĂ« e duke mĂ« ngarkuar mua kryesinâ e qeveris sĂ« pĂ«rkohshme tĂ« ShqipĂ«risĂ« sĂ« lirĂ«.
Porsi Ă«ndĂ«r mĂ« duket ky ndryshim i madh i vendit tâonĂ«, qĂ« hoqi e voi tĂ« zezat e tĂ« lirit pesĂ«qind vjet me radhĂ« ndĂ«nĂ« sundimin turk, por qĂ« tani nĂ« kohĂ«t e fundit, ishte gati tĂ« jepte shpirtin pĂ«rgjithĂ«njĂ«, tĂ« shuhej e tĂ« çfarrosej krejtĂ«sisht nga faqia e dheut, kĂ«jo ShqipĂ«ri, qĂ«, dikur, shkĂ«lqente nga trimĂ«rija e pashoqe e bijve tĂ« saj; kjo ShqipĂ«ri, qĂ« kur i kĂ«rcĂ«nohej rreziku EuropĂ«s nga pushtimet e TurqisĂ«, ndĂ«nĂ« kryetrimin e pavdekur tĂ« saj, SkĂ«nderbejnĂ«, u bĂ« porta e hekurtĂ« kundra sulmeve mĂ« tĂ« tĂ«rbuara tĂ« sulltanĂ«ve mĂ« tâegĂ«r qĂ« ka pas Turqija.
MirĂ«po, desh Zoti, qĂ« me punĂ«n, me trimĂ«rinĂ« dhe guximin e pashoq tĂ« ShqipĂ«tarĂ«vet, sot e tutje tĂ« marrin fund mjerimet dhe vuajtjet e Atdheut tâonĂ«, sepse, kĂ«tu e kĂ«shtu, jemi tĂ« LIRĂ tĂ« PAVARUR dhe MĂVEHTE, prandaj: qeshni e gĂ«zoni!
PĂ«r tâia arrijtur kĂ«saj dite tĂ« bardhĂ« e tĂ« madhe, na ka ndihmuar gjaku i dĂ«shmorĂ«vet dhe puna e vlefshme e patriotĂ«ve tâanĂ« dhe e tĂ« gjithĂ« shokĂ«ve qĂ« muarrnĂ« pjesĂ« nĂ« kĂ«tĂ« mbledhje dhe e tĂ« gjithĂ« juve, qĂ« tani po ju gufon zemĂ«ra nga gazi i madh qĂ« ndieni; mirĂ«po mbledhja si mĂ« plak qĂ« jam, mâa ngarkoi mua Ngritjen e shĂ«njtĂ« tĂ« shĂ«njĂ«s tâonĂ« KombĂ«tare, tĂ« flamurit tâonĂ« tĂ« Ă«ndĂ«rruar e tĂ« dashur (nxjerr Flamurin, tĂ« cilin e ka tĂ« vendosur nĂ« njĂ« shtizĂ« hekuri, natyrisht tĂ« vogĂ«l, dhe tĂ« pshehur nĂ«n pallto dhe passi e mba njĂ« sekondĂ« nĂ« dorĂ« e ngul nĂ« shtyllat e ballkonit. ShqiptarĂ«t, posa e shohin Flamurin thĂ«rrasin me gĂ«zim e me zĂ« tĂ« lartĂ«: RroftĂ« Flamuri, RroftĂ« ShqipĂ«rija e LirĂ«).
Ja, pra, ky është Flamuri Ynë i kuq e me shqiponjën dykrenare të zezë në mest.
Dhe tani, tĂ« gjithĂ« bashkĂ«, si njĂ« trup i tĂ«rĂ« dhe i pandarĂ«, le tĂ« punojmĂ« pĂ«r tâa mburuar, pĂ«r tâa pĂ«rparuar e pĂ«r tâa qytetĂ«ruar si i ka hije AtdhenĂ« tâonĂ« tĂ« LirĂ«.
Tuke pĂ«rfunduar, sâmĂ« mbetet gjĂ«, veçse tâi drejtoj njĂ« lutje Zotit tĂ« Madh, qĂ«, bashkĂ« me bekimet e Tij qĂ« i lipij tĂ« na japĂ« pĂ«r tĂ« qenĂ« tĂ« denjĂ« tĂ« kĂ«saj dite, tĂ« pranojĂ« qĂ« kĂ«tej e tutje tĂ« jem unĂ« dĂ«shmori mĂ« i parĂ« i Atdheut, ashtu siç pata nderin dhe fatin qĂ« tĂ« jem i pari ta puth e ta bĂ«j tĂ« valvitet i LirĂ«.
đđđđđđđ đ đđđÌ, đâđđđ đđđđÌ đâđđđÌ đđÌ đđđđÌ.
đčđđđđđÌ đđđđđđđ!
đčđđđđđÌ đșđđđđđÌđđđđ!
————————
đșđđđđđ đđđ đđđ
đđđđđ đ đŽđđđđđđ·đđđđ:
Pas shpalljes së pavarësisë së Shqipërisë, armiqtë sulmuan egërsisht nga çdo anë: serbët, malazezët, bullgarët, grekët dhe osmanët dogjën, shkatërruan dhe masakruan popullin shqiptar. Tokat tona u copëtuan, ndërsa gjysma e kombit mbeti jashtë Shqipërisë londineze.
Gjak, dhimbje dhe sakrifica mbushën një shekull të tërë. Vetëm pas 100 vjetësh luftë e kryengritje të përgjakshme, Kosova nisi të bëhet Shqipëri.
Ka ende shumë për të bërë. Por një gjë është e sigurt: ne nuk ndalemi!