Teksa vitet kalonin, Ana Frank shkëlqente në shkollë. Ajo ishte një shkrimtare e lindur. Në atë kohë shkruante në mënyrë sekrete histori të shkurtra. Mësuesit e saj e përshkruanin si vajzë të zgjuar, me humor dhe tepër të rritur në mendime për moshën që kishte.

Maj 1940. Nazistët pushtuan Hollandën dhe filluan persekutimin e hebrenjve.

Qershor 1942. Ana merr dhuratë një ditar për ditëlindjen e saj të 13-të. Ndër fjalitë e para që ajo ka shkruar në ditar, mund të lexojmë edhe: “E ndiej vuajtjen e miliona njerëzve. Por sërish, kur shoh drejt qiellit, e ndiej se kjo mizori duhet të përfundojë, se paqja dhe qetësia duhet të rikthehen përsëri”…

Korrik 1942. Të frikësuar për jetën e tyre, gjithë familja Frank u largua nga shtëpia e tyre dhe u zhvendos në një dhomë sekrete. Kjo dhomë ndodhej pas një rafti me libra në fabrikën e të atit të Anës. Për pak kohë, ata siguruan ushqime në mënyrë sekrete për të përballuar mbijetesën. Ana vazhdoi të hidhte në ditar mendimet e saj më të thella, të cilat ishin një pasqyrim real i asaj çfarë po ndodhte realisht me hebrenjtë. Ishte shkrimi ai që e mbajti të gjallë shpirtin e saj.

Lexo po ashtu:  Analiza e gazetës gjermane: Perëndimi është babai i krizës në Kosovë

Pak kohë më vonë, familjen Frank e vizitoi familja van Pels, së bashku me djalin e tyre të turpshëm, Peter. Ana filloi të binte në dashuri me Peterin. Ai do t’i jepte Anës puthjen e parë dhe të fundit, por duke iu trembur refuzimit nga ana e babait të saj, e vetmja gjë që Anës i mbetej, ishte të shkruante për ndjenjat e saj.

Gusht 1944. Pas një spiunimi të bërë, nazistët zbulojnë vendin ku fshihej familja Frank dhe anëtarët e saj i çojnë të detyruar në Aushvic, në kampin më të madh dhe më të tmerrshëm gjerman. Edhe Anës, ashtu si gjithë fëmijëve të tjerë, ia rruajtën kokën dhe i vendosën një numër identifikimi, ashtu si gjithë fëmijëve të tjerë. Ajo u detyrua të bënte punë të rënda për moshën e saj, por përherë u përpiq të kujdesej për të dobëtit dhe të sëmurët. Mirëpo kushtet e vështira, varfëria e madhe në kamp, punët e rënda, bënin që sëmundjet të ishin të shpeshta. E para ndërroi jetë motra e Ana Frank dhe më pas vetë Ana. Data e saktë ende nuk dihet.

Lexo po ashtu:  Çfarë është Stalingradi për rusët, edhe sot pas 75 vjetësh

Janar 1945. Sovjetikët i japin fund kampit të Aushvicit. Otto, babai i Anës, ishte i vetmi që i mbijetoi kampit nga familja e tij. Kur ai u kthye në shtëpi, zbuloi se gjithë familja kishte ndërruar jetë në kamp. I dëshpëruar, ai pyeste veten se ku do ta gjente forcën për të vazhduar jetën e vet. Ajo ishte periudha, kur një mik i tij i dha një libër të vogël. Ai ishte kujdesur për ditarin e Anës dhe Otto mblodhi gjithë fuqitë e tij para se ta lexonte atë ditar. I prekur nga fjalët e së bijës dhe nga shpresa e saj për një botë më të mirë, Otto vendosi ta botonte ditarin si një libër. Ditari i Ana Frank është përkthyer në më shumë se 65 gjuhë te huaj dhe konsiderohet si një nga librat më të lexuar në botë.

Revista “Time” e ka përzgjedhur Anën si një nga 100 personat më me ndikim në botë për shekullin XXI. Historia e saj është një tregues se duhet të besojmë përherë tek shpresa e dashuia, edhe përpara fytyrës së vetë urrejtjes.

Lexo po ashtu:  “Këto janë fakte kthjelluese”/ Pse Gjermania iu gëzua fitores së Joe Biden dhe paralajmërimi që bën ai për Rusinë

“Pavarësisht gjithçkaje, unë sërish besoj se njerëzit janë të mirë në zemër”, është shprehur ajo…

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *