NË PËRGJIGJE TË FYRJEVE DHE RRENAVE TË BARDHYL MAHMUTIT botuar në “Dita” datë 23 shtator: “Llogjika” serbe e manipulimit me citatet e Moikom Zeqos dhe logorreja allagoxhaj”
Nga Dilaver Goxhaj
z.Bardhyl MAHMUTI reagimin e tij e nis me mua dhe familjen tonë dhe jo me autorin e shkrimit, vetëm pse shkrimin e Dritanit ia pata dërguar në adresën e emailit të tij, sikundër kish vepruar ai më herët me mua. Por i “kulturuari” Mahmuti, ndryshe nga përmbajtja kulturore e reagimit të Dritanit, na është drejtuar me epitete akuzuese dhe fyese si familje, si: “mercenarë”, “nostalgjikë”, “ të pështyrë”, “përfitues nga tragjeditë e shumta njerëzore të fushatave spastruese ideologjike” që paska bërë Enver Hoxha, etj., prandaj vendosa t’i kthej përgjigje unë vetë.
1
z. Bardhyl MAHMUTI, duke përdorur etiketime të tilla ndaj meje dhe familjes sime, kujton se i rriten edhe më shumë vlerat kulturore dhe intelektuale, sikundër pretendon se është. Madje ky, zotëri nuk mjaftohet vetëm me këto etiketime akuzuese e fyese, por është edhe shumë i dashuruar edhe me fjalë e shprehjeanale, si p.sh “logorreja” (‘kapsllëku’), apo “jashtëqitjen nga goja të asaj që ka në bark”, etj, etj., të cilat i përsërit pothuajse në çdo shkrim. Gjithkush që mund të ketë edhe kulturën më elementare të kulturës njerzore e kupton se “intelektuali” MAHMUTI nuk ka as kulturën më minimale të një intelektuali, e jo më të një filozofi, sikundër pretendon, ngaqë ka studjuar në Francë, në kryeqytetin e gjyshes Jugosllavi, ku ky ka marrë dëftesën e pjekurisë.
Si rrjedhojë, kjo të bind që këtë “intelektual” më shumë e ka parë Evropa, sesa zoti Mahmuti Evropën. Këtë dukuri na e përforcon edhe fakti që është sot në moshën e tretë, madje edhe pas 40 vite të qëndrimit në Evropë!
Dhe gjithkush që ka qenë i informuar se ky person ka qenë anëtar i Drejtorisë Politike i UÇK-së, dhe “Shef i Grupit Diplomatik të UÇK-së në Evropë”, sikundër vetëdeklarohet, pa hezitim që bindet se me këtë nivel “intelektual”, vështirë se z.MAHMUTI mund të ketë qenë bindës per institucionet e Evropës mbi të vërtetën e Luftës së drejtë Çlirimtare të Popullit shqiptar në Kosovë.
2
Hera e parë që dëgjojmë që një ushtri guerile, “Ushtria Çlirimtare e Kosovës ishte organizatë politike e ushtarake ilegale, dhe organi më i lartë udhëheqës ishte Shtabi i Përgjithshëm i Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës.” (Jakup Krasniqi “Kthesa e madhe”, Prishtinë 2006,f.89),se na paska pasur edhe zyra diplomatike në Evropë?! Mirëpo, diplomacinë për Luftën Çlirimtare të Kosovës e di çdo shqiptar i madh e i vogël, që e ka bërë vetëm zonja Medlin Ollbrajt dhe asnjë institucion apo person tjetër shqiptar, ose i huaj. Është znj.Ollbrajt që urdhëroi të gjendeshi ju, “diplomatët e UÇK-së në Evropë”, dhe nuk i gjetët ju diplomatët amerikanë. Dhe këtë fakt e shpreh qartë znj.Ollbrajt në librin e saj “Zonja sekretare”: “Nga mesi qershorit (1998) u bë e qartë se nuk mund të arrihej asnjë zgjidhje politike pa rebelët, kështu që diplomatët tanë filluan të takoheshin me përfaqësuesit e UÇK-së… Ne ishim kundër dhunës së të dy palëve”, (f.450).
Po e përsëris: “në mesin e qershorit 1998”. E përsëris, sepse SHP i UÇK-së, në përbërjen e të cilit bënte pjesë edhe “Drejtoia e informimit” me kryeshef Hashim Thaçin, (e që shumë më vonë e ka marrë emrin “Drejtoria Politike”), është krijuar në mbledhjen e datës 11 qershor 1998, në fshatin Negroc të Drenicës, ndërsa ju, z.Mahmuti jeni “caktruar anëtar i saj më vonë”, sikundër deklaron Jakup Krasniqi, anëtari I Drejtorisë Politike, kryeshef për Drejtorinë e Pushtetit Civil dhe zëdhënës i SHP të UÇK-së.(shih Jakup Krasniqi, po aty, f.90). Me këtë dua të theksoj, se është znj.Ollbrajt që kërkonte ku ishit fshehur ju “diplomatët e UÇK”, që do të thotë se znj.Ollbrajt nuk e dinte se ka pasur edhe një rganizatë politike me inicialet LPK, gjë që, mosegzistencën e saj si udhëheqëse e UÇK-së e pohon edhe z.Jakup Krasniqi, sikundër e cituam më lartë.
3
E megjithatë, me sa cituam më lartë, tregon se ju “Grupit Diplomatik i UÇK-së në Evropë” nuk kishit arritur t’i bindnit diplomatët amerikanë për drejtësinë e luftës së popullit shqiptar në Kosovë, edhe pse u kanë kërkuar e gjetur ata, pasi këtë fakt e pranon vetë znj.Ollbrajt. Dhe, kur ajo zonjë konstatoi se përveç Francës, Anglisë e Gjermanisë edhe diplomatët e saj amerikanë në Evropë, nuk fajësonin Serbinë por UÇK-në, ajo e humbi durimin, dhe në janarin e vitit 1999 ajo vuri veton jo vetëm mbi NATO-n por edhe mbi të vetët: “Më pas ua zbraza dufin edhe punonjësve të mi, të cilëve u thashë se po bënin si “ata minjtë, që rrotullohen në një rrotë e nuk shkojnë asgjëkundi”. Po të mos ndërmerrnim veprime të forta, serbët do nisnin një ofensivë të re dhe e kaluara e Bosnjës do të bëhej e ardhmia e Kosovës.” (f.457)
Për paaftësinë tuaj dhe të “grupit Diplomatik të UÇK-së në Evropë”, nëse ka egzistuar, të bind fakti tjetër që Evropa refuzoi të priste qoftë edhe një nga refugjatët shqiptarë që përzuri Ushtria e Millosheviçit; por ishte populli i atdheu Amë, i Republikës së Shqipërisë, që i priti, i strehoi në shtëpitë e tyre, (sikundër bëri edhe familja ime “mercenare”), i ushqeu, i mjekoi, u çoi në shkolla të gjithë fëmijët, me një humanizëm të panjohur më parë nga njerëzimi botëror, humanizëm që tronditi edhe Komandantin e Përgjithshëm të NATO-s, Gjeneralin amerikan Uesli Klark, i cili, pasi u njoh me informacionin e saktë nga SHP i UÇK-së, të cilin e hartoi “mercenari” dhe “enveristi” juaj, Shpëtim Golemi, në përgjigjen e tij, mes të tjerave shkruante: “Shqipëria, në raport me popullsinë dhe sipërfaqen që ka, duke pritur këtë sasi refugjatësh në kohë lufte, është ngjashëm sikur Gjermania të priste 29 milionë refugjatë”.
Ndërsa Presidenti Klinton deklaroi: “Kemi njohur dhe mësuar se ka pas e ka shkencëtarë dhe njerëz humanë, por nuk e kemi ditur se ka edhe komb human, ai është kombi shqiptar.” Dhe zoti Mahmuti, pa pikën e turpit, na kapardiset edhe në këtë shkrim kundër familjes sime, duke na thënë:“Unë isha shef i Grupit Diplomatik të UÇK-së”! Sa i pa përgjegjshëm paska qenë dhe është ky “diplomati” vulgar!
4
Midis të tjerave, në shkrimin e tij, “diplomati” i UÇK-së, z.Mahmuti shperhet ndaj meje: “E shoh të udhës që, në fillim të këtij reagimi, t’i drejtohem publikisht kryefamiljarit të kësaj familjeje, me sa vijon: “Sa më “enverist-marksist-leninist” të kesh qenë ose të jesh shitur se je, aq më shumë privilegje të panumërta dhe ngritje profesionale në rrafshin e pushtetit politik apo të ushtrisë e policisë ke pasur, në kohën kur vazhdimisht spastrohej “politika, ushtria dhe policia nga armiqtë e brendshëm, poliagjentë”!”.Rrjedhimisht,. . . që përfituan nga tragjeditë e shumta njerëzore të fushatave spastruese ideologjike dhe anëtarët e familjeve të tyre.”
Me këtë “zbulim” të Z.Mahmuti, për karjerën time ushtarake, për hir të së vërtetës jam detyruar të sqaroj opinionin pblik, duke i kthyer përgjigjen e saktë të “përfitimeve” të mia si oficer “enverist marksist-leninist” karjere i Ushtrisë Popullore të Shqipërisë, atij dhe gjithkujt që e nxit, për t’i rrëzuar fyerjet e tij, por edhe pavërtetësitë, i cili i ka mbushur mendjen vetes, se sa më shumë fyrje dhe të pavërteta të thotë, aq më intelektual tregohet(!) Ky qoftë e mos u ndryshoftë!. Pika shkollave që ka kryer! Nuk thonë më kot që nga trëbdafili del edhe ferra.
Mësoje ti, “ambasadori” i UÇK, që më akuzon mua si njeri i “privilegjeve të panumërta dhe ngritje profesionale në rrafshin e ushtrisë”, se Dilaver Goxhaj rrjedh nga një familje e thjeshtë fshatare, brez pas brezi atdhetare, duke filluar që me luftën për mbrojtjen e Janinës, qysh në orët e para të thirrjes së Qeverisë së Ismail Qemailit, ku njëri prej kësaj familje ra dëshmor; më pas me pjesmarrje të xhaxhait dhe të gjyshit nga mëma në Luftën e Vlorës më 1920-tën. Mefillimin e Luftës Antifashiste Nacionalçlirimtare, babi im doli partizan së bashku me dy vëllezërit e mëmës time, njëri prej tyre dëshmor. Me të mabruar lufta, babi mori përsëri kopenë e deleve, se nuk luftoi për privilegje, ashtu si dhe unë kur u ktheva nga Lufta e Kosovës dhe im bir kur u kthye nga lufta e dytë në trojet shqiptare. Po ku e njeh ty turpin, turpi është për njerezit dhe jo për gjallasat dukëmbëshe me fytyrë njeriu.
Kur unë mbarova filloren në fshat, duke qenë se nuk kishte shkollë 7-vjeçare, babai im, në moshën 61 vjeçare shkoi punëtor krahu ndërtimi në Gjirokastër, që unë të kryeja klasën 5,6 dhe të 7, dhe nga ajo punë e rëndë krahu për shkollimin tim, i shkaktoi vdekjen. Dhe në moshën 14 vjeçare, familja më dërgoi në Shkollën e Mesme Ushtarake “Skënderbej” (1962-1966). Titullohem oficer karjere për artilerier dhe raketa kundërajrore pas 3 vite studimi në Shkollën e Bashkuar të Oficerave “Enver Hoxha”, (1966-1969). Për fatin tënd të keq, edhe sikur të ketë pasur gjatë asaj periudhe “spastrime politike në ushtri”, sikundër u ka mbushur mendjen Titua ju jugosllavëve që flisni edhe shqip, unë nuk kam qenë ende kuadër ushtrie.
5
Prej vitit 1969 deri në vitin 1982, kur më jepet e drejta të vijoja studimet në Akademinë e Shtabit të Përgjithshëm të Ushtrisë Shqiptare, pra gjatë 13 viteve (1969-1972), kam kryer këto detyra komanduese: 3 vjet teknik autopiloti për raketë të drejtuar kundërajrore (RDKA) njëkohësuiisht dhe komandant toge; 3 vite komandant baterie teknike RDKA; 5 vite shef shtabi Grupi RDKA (prej tyre 3 vite larg familjes), dhe 2 vite përsëri komandant Grupi RDKA, transferuar larg familjes, duke gjatë këtyre 13 viteve unë dhe shokët e mi shkonim pranë familjeve vetëm tri ditë në çdo 20 ditë, pasi qëndronim në gatishmëri të përhershme luftarake për mbrojtjen e kryeqytetit të Shqipërisë nga usdhtria Jugosllave e juaj, dhe ajo Greke e Italiane. Në vitet 1982–1984 më dërgojnë për studime në Akademinë e Shtabit të Përgjithshëm të Ushtrisë Popullore, në armën e Mbrojtjes Kundërajrore (MKA), si shpërblim ngaqë Grupi RDKA që komandoja, u shpall nga Ekipi i Kontrollit vjetor të Ministrit dhe i SHP “Repart Shembullor për disiplinë, gatishmëri dhe stërvitje”. Me t’u diplomuar, më emëruan përsëri komnandan Grupi RDKA në një Grup tjetër RDKA, larg familjes. Kur mbarova Akademinë, më thirrën në katëdrën e MKA dhe më morën mendimin: Nëse më kërkonin për pedagog, a do të pranoja? Dhe unë e prita me kënaqësi.
Pas një viti, në vitin 1985, Komanda e Akademisë Ushtarake e Shtabit të Përgjithshëm u drejtohet komandës së njësisë RDKA, MKA dhe SHP të Ushtrisë për të më emëruar pedagog. Dhe në Tetor 1985 del urdhëri i Ministrit për t’u transferuar pranë Akademisë Ushtarake të Ushtrisë, pedagog taktike në katedrën e MKA dhe Aviacionit. Dhe, sipas kritereve, Brenda dy viteve pedagog dhashë provimet shtetërore pranë Universitetit Shtetëror të Tiranës për ghuhën angleze dhe pedagogjinë, dhe atë për Artin Ushtarak para Këshillit Shkencor të Akademisë Ushtarake.
Në vitin 1993, si rrjedhojë e reformës në ushtri që kreu PD, me kryetar Sali Berishën, ai dhe President i Republikës, u ndërpre kursi dy-vjaçar për MKA, dhe emrohem instruktor për RDKA pranë Komandës së MKA të Shtetit. Atë vit m’u besua të kryesoja delagacionin e Ushtrisë Shqiptare në samitin e Vendeve Partnere për Paqe në Rumani, e organizuar nga Komanda e NATO-s.
6
Ne vitin 1994 Presidenti Berisha urdhëroi që të eksperimentohej nëse ishin në gjendje luftarake RDKA që kishte Ushtria jonë. Këtë detyrë ma ngarkoi mua Komanda e MKA, si specialisti i saj për RDKA që isha. Qitja u zhvillua në muajin nëntor 1994. Qitja rezultoi se raketat ishin në gjendjen më të shkëlqyer luftarake, sikur dje kishin dalë nga prodhimi, pasi në ushtrinë e ne “enveristve” punohej sipas parimit: “Ruajeni fishekun si djalin e vetëm!” Të pranishëm në atë qitje poligonale me avjon papilot ishin edhe dy oficera amerikanë, njëri prej tyre kishte marrë pjesë si pilot në Luftën e Vietnamit, dhe shprehu habinë për atë lloj gatishmërie dhe rezultatin e qitjes. Mirëpo, qëllimi i urdhërdhënësve “shqiptarë” ishte që të raportohej se ato raketa kishin dalë jashtë përdorimit dhe duhej të eleminoheshin. Por unë si “enverist” që isha, (pasi kështu të pëlqen ty z.Mahmuti t’i cilësosh idealistët e Shqipërisë Londineze se ashtu të ka brumosur Jugosllavia e Titos), nuk mund të tradhëtoja popullin tim, prandaj dhe këmbëngula me prova dhe argumenta se ato raketa ishin dhe do të ishin edhe sot tepër efektive, nëse do t’i kishim. Për këtë “gënjeshtër prej enverisi”, më 01 dhjetor 1994 del urdhëri ministrit për t’u liruar nga ushtria, duke kaluar oficer në rezervë.
7
Ua rendita, i nderuari “diplomat” i UÇK këtë kroronologji të karjerës sime ushtarek, për t’u thënë ty dhe gjithkujt që qëndron pas teje sesa kam përfituar “në kohën kur vazhdimisht spastrohej politika, ushtria dhe policia nga armiqtë e brendshëm, poliagjentë”, “që përfituan edhe ushtarakë nga tragjeditë e shumta njerëzore të fushatave spastruese ideologjike”, që ju m’i përmendni, – të cilat kanë ndodhur në mesin e viteve ’70-të, – ndërkohë që gjatë atyre “tragjedive politike” në Shqipëri, kam qenë oficer i rangjeve të ulta, deri në vitin 1985, madje larg familjes, sepse “diktaturë enveriste” hesapi, ngaqë Jugosllavia juaj të mos guxonte të mendonte ta sulmonte Shqipërinë, e jo më ta kryente në praktikë.
Dhe, që të jini edhe më i qartë, gjatë 10 vjeçarit 1969-1979 jam shpalluar nga Ministria e Mbrojtjes dy here si një nga oficerat më shëmbullorëtë Ushtrisë Popullore, kuptohet, me propozim të ekipeve të kontrollit vjetor të Ministrisë të Mbrojtjes dhe tëSHP, për cilësi në mësimdhënieje, për përgatitje, disiplinë e gatishmëri luftarake të lartë të formacionit që kam komanduar. Dhe kur u shpalla për herë të tretë “repart shembullor”, më shpërblyen duke më dërguar për studime në Akademinë e Shtabit të Përgjithshëm. Prandaj të jesh i qetë, o “intelektuali dhe “diplomati” MAHMUTI, se nuk kam pas “ngritje në rrafshin ushtarak” gjatë atyre “spastrimeve tuaja poliagjente” që u ka bindur Titua ose ndonjë gardian a drejtor burgu kur ke qenë në burgjet e Serbisë, për të të futur urrejtjen kundër Shqipërisë “enveristëve”, të asaj Shqipërie që mahniti gjithë njerëzimin në tragjedinë që I ndodhi Kosovës Shqiptare. Madje, në Akademi dërgohem 7 vite pas atyre “spastrimeve në ushtri” – sikundër ty dëshironi të më fyeni pse unë i kam shërbyer me ndërgjegje të pastër popullit dhe atdheut tim, ku përfshij edhe Kosovën. T’i them këto që të njohësh veten se cili je në të vërtetë, sesa intelektual je, o “diplomati” Mahmuti, o “intelektul” i shkolluar dhe jetuar në Perëndim. Pika u rëntë LPK-së dhe Drejtorisë Politike të UÇK-së që të patën përzgjedhur për “kryediplomat” i saj në Evropë!
8
Dhe kulmi i fyerjeve të z.MAHMUTI Bardhyl ndaj ne si familje, por që kuptohet e ka edhe për të gjithë vullnetarët nga Shqipëria dhe trojet e tjera shqiptare që shkuam në luftën për çlirimin e Kosovës, arrin kur e mbyll shkrimin e tij “argumentues” me një lloj fyerje që vështirë do të mund ta shkonin ndër mend Millosheviçi apo Arkani po të ishin gjallë, ndoshta edhe Vuçiçi, pasi ata, duke qenë nacionalitë për vendin e tyre, e dinë vlerën e kontributeve të tilla idealiste, si ai i familjes sime dhe i bashkëvullnetarëve të tjerë nga Shqipëria dhe trojet e tjera shqiptare, pavarësisht se ata na kanë dhe i kemi armiq kombëtarë. Dhe ja cili është “xhevahiri filozofik” i këtij bardhyl mahmutit: “E KONSIDEROJ TË PËSHTIRË T’U JAP LLOGARI MERCENARËVE QË NA KANË THINJUR LESHIN E KOKËS ME KËRKESAT E VAZHDUESHME PËR TË MARRË RROGA TË PËRJETSHME PËR KONTRIBUTIN E MADH KOMBËTAR QË NA PASKËSHIN DHËNË!.”
Me këtë fyerje qëna bën i vetëemëruari “shef i Grupit Diplomatik të UÇK-së në Evropë”, i “dituri” Bardhyl MAHMUTI, bind edhe qytetarin me sadopak dije që të ketë, apo sadopak i formuar të jetë si qytetar, dhe cilido shqiptar del në përfundimin që i vetshpalluri ambasador i UÇK-së në Evropë, nga Tetova, ish-anëtar i ish-Drejtorisë Politikë të SHP të UÇK-së (kuptohet që Drejtoria Politike jepte llogari në SHP, pasi ai shtab, sikundër e thekson Jakup Krasniqi, nuk e njihte LPK-në), ky person duhet të jetë thjeshtë një gjallesë dykëmbëshe shqipfolëse e cekët, derisa arrin të na akuzoi dhe fyej mua, tim bir dhe familjen tone, duke na thënë: MERCENARË.
Dhe këtë fyerrje z.MAHMUTI e bën vetëm e vetëm pse ai vetë as nuk e ka menduar e jo më të rrëmbente armën, as për Luftën Çlirimtare në Kosovë, as për Luftën Çlirimtare në Kosovën Lindore dhe as në atë të Tetovës së tij ku ai vetë ka lindur; por, përkundrazi, gjatë atyre viteve 1997-2001, z.MAHMUTI, si dhe “diplomatë” të tjerë të UÇK-së, shëtisnin nëpër hotelet e Evropës me markat dhe dollarët e Fondit “Vendlindja Thërret”.
9
Duke qenë se Fondi “Vendlindja Thërret” varej dhe përgjigjej vetëm para Kryesisë së LPK-së (ku anëtar i saj ka qenë edhe MAHMUTI Bardhyl), si dhe “Grupit Diplomatik i UÇK-së në Evropë”, ku kryetar ka qenë ky zotëri, jo vetëm që nuk e kanë publikuar asnjëherë listën e kontribuesve në këtë Fond financiar, nuk e kanë pasqyruar kurrë deri sot pas 25 vitesh liri, sasinë e derdhur prej secilit shqiptar, për secilin këst të derdhur prej tyre, sepse ai kontribut është veprimatria më e madhe që mund të jepte secili prej emigrantëve shqiptarëve të trojeve shqiptare nën ish-Jugosllavi, në interes të çlirimit të Kosovës, se jo të gjithë shqiptarët mund të reshtoheshin në radhët e UÇK-së.
Ai kontribut duhet të bëhet medoemos publik, si në media ashtu edhe në institucionet ligjore aktuale të Kosovës, që të dijnë të gjithë shqiptarët, veçanërisht familjarët e kontribuesve nga kryefamiljari i tyre dhe pjestarë të tjerë të familjes, sepse e kërkon historia për kontributin e secilës familjeje shqiptare, por dhe krenaria kombëtare e atyre familjeve. Vetëm kju transparencë e tillë nxjerr në pah se cilat familje shqiptare të Kosovës e kanë dashur Kosovën Shqipëri dhe cilat jo.
Kështu bëhet historia nga ata që nuk ia kanë me hile popullit dhe kombit, o z.MAHMUTI.
Por, si LPK-ja, ashtu edhe Shefi i “Grupit Diplomatik të UÇK-së në Evropë”,nuk kanë dhënë kurrë llogari as publikisht në media, por as edhe në asnjë institucion të Kosovës të zgjedhur nga populli, për ta ditur sesa financa u dorëzuan në këtë Fond në dollarë, në stërlina, në denarë, në dinarë, në rubla, në marka apo në monedha të tjera.
10
Dimë gjithashtu që pothuajse masa më e madhe e emigracionit shqiptar prej Kosove paguanin 3 përqindëshin në llogari të Qeverisë së Kosovës ne ekzil, me kryeministër Bujar Bukoshi. Nuk dua të bëj avokatin e asaj Qeverie, por di që Bujar Bukoshi, në mbledhjen e parë pas lufte të Parlamentit të Kosovës, i dalë nga zgjedhjet elektorale të muajit Mars 1998, dha llogari para atij Parlamenti, dhe ai Parlament e ka quajtur llogaridhënie egzakte. Pse këta të “ndershmit”, kryesia e LPK-së dhe “Grupi Diplomatik i UÇK-së në Evropë” që kanë grumbulluar ato kontribute, nuk e kanë dhënë atë lloj llogarie që theksuam më lartë, madje duhet edhe të shpjegojnë se pse nuk e kanë dhënë këta 25 vite të paslufte, si dhe pse ende nuk kanë ndërmend ta japin?!
Madje, “Grupi Diplomatik i UÇK-së në Evropë” duhet të japi llogari edhe për shpenzimet e bëra për diplomacinë e kryer nga secili anëtar i atij Grupi Diplomatik, me detaje dhe me sasi të harxhuar për çdo takim diplomatik me të gjithë përfaqësuesit diplomatikë të secilit shtet me të cilët ata janë ulur e kanë biseduar, koha dhe vendi, që ta dijë populli se cili ka qenë kontributi atdhetar i këtij lloj “Grupi diplomatik” dhe i anëtarëve të tij, si dhe i deplomatëve të atyre vendeve evropiane etj., që “Shefi i këtij Grupi” u ka kërkuar ndihmë për mbështetjen e tyre për luftën çlirimtare në Kosovë.
Vetëm në këtë mënyrë mund të bindet populli për ndershmërinë, për ndjenjën e përgjegjësisë, për atdhetarinë të këtij “Grupi Diplomatik i UÇK-së në Evropë” dhe të secilit “diplomat” të tij dhe grumbullues të atij Fondi për luftën.
Mosdhënia llogari e Udhëheqjes kryesore e LPK-së dhe e degëve të saj, në çdo shtet ku ka pas degët e saj, për financat e grumbulluara për luftën, ka bërë që populli të shprehet me dyshime, dhe në shumicën e rasteve negativisht për LPK-në. Nëse LPK-ja dhe këta “diplomatët” e saj nuk e bëjnë këtë llogaridhënie të hollësishme dhe jo të përgjithshme, historia ka të drejtën legjitime që t’i ndëshkoi rëndë, pavarësisht nga vetmburjet e tyre, sikundër po bën në këtë rast i vetshpalluri “Shef i Grupit Diplomatik të UÇK-së në Evropë”.
11
Sikundër e trajtuam më lart, Bardhyl Mahmuti e akuzon familjen tonë për MERCENARË, pse ne mbajtëm në familje të shpërngulur nga Kosova, pse ne dy burrat e saj shkuam dhe luftuam si në radhëte UÇK-së ashtu edhe të UCPMB-së. Së pari, na del detyrë ta sqarojmë “intelektualin” Mahmuti se cili është kuptimi i fjalës “mercenar”.
Fjalorii i Gjuhës së Sotme Shqipe, sqaron: “Mercenar. Ushtar me rrogë në shërbim të një shteti a të një ushtrie të huaj.”
Mund ta pranojmë se Mahmuti Bardhyl nuk e ka ditur kuptimin e fjalës shqipe “mercenar” deri para se të shkonte për studime në Francë. E themi këtë, ngaqë këtë fjalë ndërkombëtare nuk e ka vetëm gjuha serbe, të cilën ai e njeh me rrënjë e me degë, pasi, serbisht mercenarit i thonë: placenik em; kurse rusisht: nayemnik.
Dal në këtë përfundim se kuptimin e fjalës “mercenar”, z.Mahmuti e ka mësuar kur ka dalë për studime jashtë ish-Jugosllavisë, pasi fjala “mercenar” është fjalë ndërkombëtare, p.sh.: fërngjisht – mercenaire; anglisht –mercenary. Kështu, edhe pse nuk e njeh mirë gjuhën shqipe, Mahmuti Bardhyl fjalës mercenar ia ka mësuar kuptimin nga ferngjishtja, kur studjoi disa vite atje dhe jetoi po disa vite të tjerë. Si rrjedhojë, ky i vetëshpalluri ambassador i UÇK-së në Evropë, edhe sikur të mos e dinte kuptimin e saj në shqip sa kohë ka jetuar në ish-Jugosllavi, e ka mësuar nga fërngjishtja, aq më shumë që ka qenë edhe ambassador i UÇK-së në Evropë.
Por lepuri i kësaj akuze fyese të Mahmutit Bardhyl qëmdron në një fakt fare të thjeshtë. Dhe cili është ai fakt?
Ky zotëri ka lindur dhe jetuar në Jugosllavi. Duke u formuar si jugosllav, ky person ka bindjen që ka pas edhe Jugosllavia, por që e ka pas dhe dhe e ka edhe sot Serbia, se Kosova nuk është Shqipëri, por është Jugosllavi, apo është thjesht Serbi.
Mirëpo duke qenë se ka shkuar për studime në Francë, ideuesja për krijimin e Jugosllavisë dhe mbështetësia kryesore europiane e Serbisë, natyrisht që edhe Franca e quan Kosovën pjesë të Sërbisë dhe jo të Shqipërisë. Me këtë dua të them se pak a shumë nuk ka shumë faj pse z.Mahmuti ka bindjen jugosllave, atë serbe dhe atë franceze, se Kosva është vend i huaj për Shqipërinë.
Dhe, duke qenë se ka këtë lloj kultivimi historik, prandaj ne, vullnetarëve nga Shqipëria, dhe nga trojet e tjera shqiptare në Ballkan, që shkuam në luftë për çlirimin e Kosovës, natyrisht që do na quaj “mercenarë”, pasi nuk e lejon si nga shkollimi n ëish-Jugosllavi edhe nga ai në Francë. Në këtë rast ka të drejtë të justifikohet.
Bazuar në këto dije të tij, bindemi se Bardhyl Mahmuti nuk ka lexuar as edhe nje libër të babit të tij, të Beqir Berishës, një ndër kuadrot e larta politologe dhe historianët më realistë e më atdhetarë aktualë i trojeve shqiptare. Gjë qëna bind se, nuk ka rënë dardha nën dardhë; gjë që na bind pse populli ynë thotë: mos u habisni, se nga trëndafili del edhe ferra.
12
Së Dyti. Por, duke qenë se z.Mahmuti ka qenë anëtar i Kryesisë së LPK-së, ai natyrisht që gjatë asaj periudhe duhet të jetë bindur që Kosova nuk është shtet i huaj për Shqipërinë, por është pjesë e Shqipërisë.
Atëhere na lind pyetja: Si është e mundur që Bardhyli të gabojë kaq rëndë dhe t’i cilësoi mercenarë qytetarët e Republikës së Shqipërisë që shkuan e luftuan në Kosovë?!
A mundet ndonjë anëtar i organizatës së LPK-së ku ka bërë jetë partie Bardhyl Mahmuti, si dhe nodnjë nga vetë Kryesia e LPK-së t’i japi përgjigje kësaj pyetjeje?, se është e pabesueshme, të paktën për mua dhe familjen time, që ai na akuzon për mercenarë?
Se të jesh mercenary, do të thotë të që kur je kthyer nga lufta, të jesh i pasur, të paktën për t’u ushqyer disa kohë si dhe të të lidhet edhe një pension i përjestshëm, sikundër e kanë Legjioni Frances, amerikan e ai Anglez.
E them këtë, ngaqë më bën përshtypje heshtje nga ana e ish-Kryesissë së LPK-së, e cila, me heshtje e saj po mbështet këto shpifje dhe fyerje për personin tim, për djalin tim dhe për gjithë familjen time. Heshtja është miratim. Me këtë rast i lutem kësaj ish-Kryesie të LPK-së, të na sqaroni se, ku I gjeti milionat e markave ky anëtari i kësaj Kryesie së LPK-së, Bardhyl Mahmuti, që ka qenë thjesht refugjat në Zvicër dhe ka jetuar me mëshirën që i jepej si refugjat nga shteti zvicerian, se si mundi ky “diplomat” i juaj të ndërtoi menjëherë pas lufte vilën luksoze disa katëshe, ne lagjen “Pajton” të Prishtinës, e cila vlerësohet mbi 3 milionë marka gjermane të asaj kohe dhe që e ka dhënë me qera? Derisa asnjë prej ish-anëtarëve të asaj Kryesie nuk reagon ndaj këtyre shpifjeve të Bardhyl Mahmutit kundër zv.Shef I SHP të UÇK-së dhe oficerit të vetëm që mbajti bashkëveprimin me aviacionin e NATO-s, mos vallë përfitoni edhe ju nga qeratë e asaj vile? E bëj këtë pyetje, se Fondi “Vendlindja Thërret” jepte llogari në Ktyesinë e LPK-së ku bënte pjesë edhe Bardhyl Mahmuti, dhe sit ë tillë duhet të dinë se ku I gjeti ai milionat që e ngriti menjëherë atë vilë.
I shtrova këto pyetje, pasi ma ngacmoi mendimin një komentues me kduke u nisur nga një koment I bërë në gazetën “Dita” të datës 26 shtator 2024, ora 2:43 pm.
Ky koment është për shkrimin e Bardhyl Mahmutit: “LLOGJIKA” SERBE E MANIPULIMIT ME CITATET E MOIKOM ZEQOS DHE LLOGORREJA ALLAGOXHAJ”, kundër të cilit është edhe kjo përgjigje e imja.
“Bardhyl Mahmuti është dashtë të tregojë se si u tradhtua BETIMI I UÇK-së dhe pse?! Së dyti, është dashtë të tregojë si u bë që të gjithë njerëzit kyç të UÇK-së të jenë të përzgjedhur prej familjeve më të njohura shqiptaro-jugosllave, që i kanë shërbyer pushtetit pushtues e poshërues serbo-jugosllav e shqiptaro-titist kundër shqiptarëve, që i kanë gëzuar të gjitha privilegjet e pozitat në Krahinën Socialiste Autonome të “Kosovës e Metohisë”, në Serbi, në Maqedoni, në Mal të Zi, dhe si u bë që veteranët e UÇK-së të mos gëzojnë asgjë nga mundi dhe djersa e tyre lënë në shtigje lufte për ta përmbushur BETIMIN E UÇK-së?… Madje, si u bë që bardhyli dhe bardhylat si ai të kenë pasuri përrallore në Kosovë, në Maqedoni e gjetkë ?!(kur ndejtën vetëm nëpër hotele luksoze të Evropës, duke treguar përralla me lesh për luftën e lavdishme të UÇK-së!…), ndërsa veteranët e UÇK-së nuk kanë as bukë për të ngrënë, madje, janë po shokët dhe miqtë e Bardhylit i kanë lënë pa punë shumë veteranë shqiptarë të UÇK-së, po, poshtërsia nuk paska brirë, o Bardhyl Mahmuti!
Është mirë të tregosh nga e ke bërë tërë atë pasuri në Prishtinë, ke blerë truall e ke bërë pallat në lagjen më të shtrenjtë të Prishtinës, në “Qytezën Pejton”, dhe merr qira të majme prej saj, bën mirë të tregosh a e ke shtrenjtuar qiranë e saj?… Ke banesë në lagjen “Dardania” e flitet se e ke në pronësi edhe Tregun e Gjelbër në Prishtinë, në Lagjen “Kodra e Diellit” dhe prej saj merr qira të majme dhe prona e prona të tjera në Maqedoni e ku jo, që nuk t’i dimë ne… Po, a po na e tregon nga i more të gjitha ato para e veteranët e UÇK-së nuk kanë bukë për familjet e tyre ose e çojnë jetën me cikërr…
E, ne, dimë shumë veteranë të UÇK-së që nuk ua kanë punësuar asnjë anëtarë familje apo ndonjë fëmijë të tyre, se, përzgjedhjen e bëjnë shokët e tu “patriotë” e “shqiptarë” që ç’ke me ta!… Kujton ti se shqiptarëve mund t’u shesësh dushk për gogla a thana për rrush, kur të përkrahë edhe gazeta DITA, pa u dhënë të drejtën lexuesve të t’i zhveshin maskat “shqiptare” e “patriotike” të tuat e të shokëve të tu “shqiptarë”?!… E fëlliqtë dynjanë, o Bardhyl MahMUTI e nuk po u skuqet “fytyra”!… Po kush i qimë nane ua dha ato kompetenca kaq “pariotike” e kaq “shqiptare”, se?…DRENICA E KUQE”
13
Derisa na rezulton se z.Mahmuti Bardhyl duhet ta ketë mësuar kuptimin e fjalës mercenar, dhe për këtë na është betuar në përgjigjen e tij se e njeh gjuhën shqipe, por ndoshta më së shumti e ka kuptuar kur mësoi fërngjishten, atëhere na jepet e drejta të shprehemi se z.Mahmuti ka shumë gjasa të jetë përpunuar si agjent i UDB-së, para se të mësonte fërngjithsten, se nuk ka si ta kuptojmë që familjen tonë ta cilësoi familje mercenarësh pse ne shkuam e luftuam për çlirimin e Kosovës dhe Kosovës Lindore! Dihet se, nëse bie në kthetrat e agjenturave, nuk del dot sa të jesh gjallë, trashëgohet edhe te pasardhësit e agjentit. Po e ka ngrënë atë lugë çorbe, më vjen shumë keq, se ka turpëruan një prej intelektualëve dhe kryefamiljarët më të mirë që ka Tetova.
Këtë dyshim ndaj tij ma përforcon veçanërisht urrejtja që ai shpreh ndaj meje, por ndaj gjithë luftëtarëve vullnetarë nga R. e Shqipërisë për çlirimin e Kosovës dhe Luginën e Preshevës (Kosova Lindore), duke na quajtur publikisht: mercenarë.
Mirëpo, edhe në Ushtrinë Çlirimtare Kombëtare (në Maqedoni) pati vullnetarë nga Republika e Shqipërisë, natyrisht që edhe ata ky Bardhyl Mahmuti indirect I akuzon për mercenarë. Atëhere është ky që na jep të drejtën të mendojmë se edhe Maqedoninë Perëndimore ky nuk e quan pjesë të Shqipërisë. Po të dojë, le të na mbushi mendjen.
Jetojnë të gjithë, jeton edhe Bardhyl Mahmuti! Hapu tokë!
14
Së Treti. I lutemi z.Mahmuti të na nxjerri qoftë edhe një pjesmarrës të UÇK-së apo të UCPMB dhe të vërtetoi këtë shpifje monstruoze anti-shqiptare ndaj nesh, që unë dhe im bir të jemi paguar nga UÇK-ja dhe UCPMB-ja si mercenarë. Le të pyesi ky “intelektual” Shefin e Fondit “Vendlindja Therret”, apo personin në Kryesinë e LPK-së që mbulonte atë Fond, apo Idriz Hysenin – ekonomatin e Shtabit të Përgjithshëm, apo Adem Grabovcin – shefi i Finacës e SHP, ose Azem Sylën – komandantin e SHP, apo Bislim Zyrapin – Shefin e SHP dhe pasuesin e tij Agim Çeku, ose edhe Sabit Gecin, personi i parë që më kontaktoi dhe më prezantoi me Azem Sylën, Xhavit Halitin e Kadri Veselin, të cilët duhet ta dinë se sa është paguar Shpëtim Golemi dhe djali i tij, ngaqë vetë z.Mahmuti ka jetuar në Evropë gjatë gjithë atyre tre luftrave shqiptare, ngaqë ka qenë anëtar me korespondencë i Drejtorisë Politike e SHP të UÇK-së, nëse nuk e ka nga formimi etja për shpifje dhe intrigë, tipare këto të përshtatshme për bashkpunëtorët e shërbimeve inteligjente antishqiptare.
Vështirë se mund të gjendet në trojet shqiptare një mashkull shqipfolës me kaq ligësi shpirtërore. 15
E megjithatë, për të qenë sa më transparent lidhur me “mercenarizmin” tim, për të cilin më akuzon z.MAHMUTI, po përsëris publikisht atë çka kam deklaruar qysh në vitin 2006, në intervistën me shkrimtarin Ylli Polovina, e pasqyruar prej tij në librin:“Një kolonel midis Tiranës dhe Prishtinës”, Tiranë 2007, f.43: “Do të niseshin të nesërmen për në Kosovë. Atë pasdite, në bisedën me të tre, (Hashimin, Kadri Veselin dhe Azem Sylën, D.G), ranë dakort edhe për pagesën që do të merrte për sa kohë do të ishte Dilaveri me mision në Kosovë”. – (meqenëse gruan e kisha pa punë, djali vijonte studimet për pilot në Turqi, në Vlorë dhe Greqi), se në Shqipëri qenë shkatërruar avjonët mësimorë në vitin e zi 1997, ndërsa vajza gjimnaziste, D.G) – “Ata do t’i dërgonin çdo muaj në shtëpi pesëqind marka. Kjo ishte gati sa gjysma e rrogës së mësuesit, pensionit të ushtarakut në rezervë dhe honoraret e shkrimeve në shtypin ushtarak të Tiranës dhe në gazetat e tjera. Treqind mijë Lekë të vjetra (3000 Lekë të reja) ose pesëqind marka, asnjë qindarkë më tepër.”
Nëse unë si Dilaver do të kisha gënjyer, meqenëse z.Mahmuti i kujton të gjithë si veten ndja dhe nuk e ka probem shpifjen, natyrisht që do të kish reaguar dikush, edhe antishqiptari më i madh sikur të ishte në radhët e UÇK-së, pasi libri i Ylli Polovinës është botuar në 1.000 kopje dhe është shpërndarë si në Shqipëri, ashtu edhe në Kosovë dhe në Maqedoni, përveç që u është dhuruar gjithë anëtarëve të SHP të UÇK prezentë në Kosovë gjatë luftës, si dhe gjithkujt bashkluftëtari tjetër që është interesuar. Libri u botua në këtë tirazh, ngaqë e sposorizoi bashkëluftëtari dhe biznesmeni nga Tetova, Billall Ceka.
16
Gjithashtu, në gushtin e vitit 2000, kur unë u ktheva përfundimisht në Shqipëri, kontaktova me ishMinistrin e Mbrojtjes së QPK-së, z.Azem Syla, në zyrën e tij në selinë e PDK-së, Prishtinë, dhe i kërkova: “Zoti Azem, derisa QPK-ja ka gjashtë muaj që është shkrirë, dhe këta gjashtë muaj kam punuar mësues i gjuhës angleze në Shkollën Mjekësore të Prishtinës, duke qenë i detyruar të prisja të mbaroi vajza vitin shkollor në Universitetin e Prishtinës, tash kam vendosur të kthehem në Tiranë. Sikundër e dini, djali është në luftë në Preshevë prej ditës së parë që nisi atje lufta, ndërsa gruan ma ka pushuar qeveria e Tiranës nga puna si laburante në njësinë e RDKA ngaqë unë erdha dhe luftova në Kosovë me gjithë djalin, në këto kushte, a keni mundësi të më ndihmoni, me borxh, të paktën 4.000 marka, për të përballuar jetesën derisa të sistemohemi në Tiranë me ndonjë punë unë ose ime shoqe?”
Dhe Azem Syla u ngrit nga karreklla, dhe më tha: “Pritëm këtu!” Dhe shkoi në një zyrë tjetër të PDK-së. U kthye dhe bëmë këtë bisedë: “Dilaver, të na falësh që prej mbylljes së QPK-së nuk jemi interesuar për ju. Bëtë mirë që m’u drejtuat mua. Me këtë rast unë do t’u jap jo vetëm juve, por edhe Adem Shehut dhe Bardhyl Tahirit të njëjtën sasi markash, se nuk mund t’i veçojmë edhe ata të dy, pasi nga 5 oficerë që erdhët dhe luftuat brenda në Kosovë duke u besuar funksione nga më të rëndësishmet, ju të tre keni mbetur gjallë dhe hë për hënuk ua shpërblejmë dot, por kaq mundësi kemi tash për tash”.
E falënderova dhe pas disa ditësh që u ktheva në Tiranë kontaktova edhe me dy kolegën bashkëluftëtarë.
Ky është i gjithë mercenarizmi i oficerave nga Shqipëria që shkuam e luftuam në Kosovë, e nderuara gjallesa MAHMUTI.
Gjykojeni vetë, të nderuar lexues, se cila është ndërgjegjia e “kryediplomatit” të UÇK-së dhe binduni se si mund ta ketë përfaqësuar UÇK-në në Evropë një ndërgjegje e tillë njerëzore. Mjerë UÇK-ja në duar e kujt e kish besuar diplomacinë e saj në Evropë, nëse është e vërtetë çka vetdeklaron ky shqipfolës, pasi, sa isha në SHP gjatë luftës nuk ia kisha dëgjuar as emrin, por edhe që të kish UÇK-ja ambasadë në Evropë. Prandaj i bëj pyetje vetes: Si është e mundur që LPK-ja dhe Hashim Thaçi i kanë besuar këtij lloj personi të ishte kryetar i grupit diplomatik në Evropë,nëse është e vërtetë?! Ku flen lepuri?
17
Së Katërti. Gjithashtu, le të na vërtetoi ky Mahmuti Bardhyl shpifjen tjetër të tij, se unë kam kërkuar “RROGË TË PËRJETSHME” dhe kujt ia kam kërkuar. Këtij personi? Po çfarë kompetence ka pas ky person që unë t’i jem drejtuar për një gjë të tillë, duke mos e njohur as si fytyrë? A mundet t’I besohet një gjë e tillë një njeriu që nuk e ke kontaktuar kurrë? Apo ngaqë ky, është paguar me rrogë të përjetshme vetë, nga z.Thaçi si kur ishte emruar prej tij Ministër i Jashtëm i QPK, dhe ndoshta më pas si këshilltar i presidentit Thaçi, i ktyeministrit Thaçi dhe e ministrit të jashtëm Thaçi?
Të vetmen bisedë që unë kam bërë në telefon me këtë person, është rasti kur e pyeta se si është e mundur që Jakup Krasniqi ka votuar Gjykatën Speciale duke qenë kryetar Parlamentit të Kosovës. Dhe ai më sqaroi se Jakupi nuk ishte kryetar në atë sesion, dhe se pat abstenuar.
Është e vërtetë që Unë kam reaguar publikisht, me shkrim, në mediat e Kosovës, se Qeveria e Kosovës dhe Komisioni Qeveritar i evidentimit të listave për veteranët e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, i kryesuar nga Agim Çeku, por jo për “rogë të përjetshme”, sikundër shprehet filo-jugosllavi MAHMUTI, por për mohimin e të qenit tim veteran i UÇK-së, si ndaj meje edhe ndaj Dritanit! Madje, gjatë kohës të atij reagimi i kam telefonuar edhe z.Jakup Krasniqi për këtë ankesë, dhe ai m’u përgjegj se nuk merrej me listat e veteranëve dhe ma mbylli telefonin.
Por i jam mirënjohës z.Xhevat Bislimi, kryetarit të Shoqatës “Lëvizja”, i cili, me nismën e tij, pa e biseduar më herët me mua, dhe më pas edhe ish-Shefi i SHP të UÇK-së, kolonel Bislim Zyrapi, pas dy-tri vitesh si qe venë në zbatim Ligji për Veteranët, na pajisën të dyve me çertifikatën e veteranit të UÇK-së. Dhe këtë reagim publik z. Mahmuti ma quan kërkesë për rrogë të përjestshme! Si mund të eci vallë përpara kombi ynë kur vazhdojmë e u besojmë detyra të rëbdësishme shtetërore personave si ky shpifës?
18
Së Pesti.Me paturpësinë më të madhe z.Mahmuti fyen jo vetëm sakrificën time dhe të familjes që, babë e bir shkuam vullnetarisht, pas një kërkese të vijueshme disa mujore, (korrik – dhjetor-1998) të Hashim Thaçit, Kadri Veselit, Azem Sylës dhe Sabit Gecit, të nxitur prej shkrimeve javore sh publike, duke filluarprej marsit 1998, në mbështetje të Luftës Çlirimtare të Kosovës, botuar në organet e shtypit të përditshëm, njëkohësishtë, në gazetën “Rilindia” dhe “Shekulli” në Tiranë, “Bota e re” në Prishtinë dhe “Zeri i Kosovës” në Zvicër, të shkoja vullnetar në atë luftë çlirimtare, duke qenë i bindur se edhe mund të mos kthehesha i gjallë, ndërkohë z.Mahmuti Bardhyl me paturpësinë më të madhe shprehet për kontributin tonë modest: “MBURREN PËR KONTRIBUTIN E MADH KOMBËTAR QË NA PASKËSHIN DHËNË!”
Të jetë vallë jo normal mendërisht ky “intelektuali” shpifës i LPK-së, apo shtiret si e tillë?! Intelektualë apo filozofë si të kalibrit Bardhyl Mahmuti, me sa na len të kuptojmë nga sa shkruan kundër famijes sime, kontribut kombëtar konsiderojnë tradhëtinë kombëtare, prandaj e kanë mendimin se kush sakrifion patjetër që paguhet, ngaqë nuk e kuptojnë dot se çfarë quhet atdhetarizëm. Se, helbete, ky person në kapitalizëm është kompletuar si intelektual. Ky person, duke pasur këtë lloj mentaliteti, prandaj ne ideaklistëve që shkuam vullnetarë në luftë për atdhe na quajnë jo vetëm të marrë, por edhe “enveristë marksistë-leministë”. Kështu e kanë quajtur dhe e quajnë edhe sot UÇK-në, njësoj si Bardhyl Mahmuti, armata 800 mijëshe e LDKsë. Të jetë vallë rastësi kjy dyfytyrësi e tij?!
Këtë propagandë ka bërë dhe bën Serbia për UÇK-në, por këtë propagandë kanë bërë dhe bëjnë qeveritë e njëpasnjëshme të Tiranës, këtë ka bërë dhe bën kundër LANÇ-it të Shqipërisë “Instituti i studimit të krimeve të Komunizmit” që paguhej dje nga qeveria e PD-së dhe sot nga e PS-së; prandaj dhe familjeve të Dëshmorëve të LANÇ-it u janë ndërprerë shpërblimet dhe po u jepen familjeve të të dënuarve politikë për veprimtari antikombëtare, sabotatorëve të ekonomisë socialiste dhe të gjitha kategorive që e vodhën dhe e rropën pasurinë socialiste, dhe që janë dënuar ashpër nga qeveria socialiste,etj. Dhe çudia është që Organizata e veteranëve të LANÇ-it bën thirrje: Votoni PS-në, ajo e OBVL: Votoni PD-në! Rrojnë popujt e tjerë, rrojmë dhe ne. Pika që s’na bie!
19
Ky “intelektuali “ Mahmuti Bardhyl çdo qelizë të trupit të tij duhet ta ketë vetëm ligësi. Me këtë rast po i kujtoj këtij modeli të ligësisë shpirtërore, se të nesërmen e përfundimit të luftës me MARRËVESHJEN E KUMANOVËS, Komandanti i Përgjithshëm i NATO-s, Gjenerali Uesli Klark dërgoi në fax-in e Shtabit të Përgjithshëm të UÇK-së, telegramin e Mirënjohejs, duke u shprehur, mes të tjerave:
“BASHKËVEPRIMI MË I MIRË LUFTARAK NË HISTORINË 50-VJEÇARE TË NATO-S”.
Dhe atë bashkëveprim luftarak 78 ditor, Shefi i Shtabit të Përgjitdhëm i UÇK-së, Koloneli Bislim Zyrapi, ia besoi Kolonelit Dilaver Goxhaj (Shpëtim Gilemit), dhe, sikundër deklarohet, atë besim Shpëtim Golemi e justifikoi.
Por ai shpërblim moral nuk më përket thjesht mua si individ, por, në radhë të Parë gjithë efektivi komandues të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, se pa ata nuk shkruaja dotë as edhe një fjalë, duke justifikuar edukimin tim Ushtarak që më pat kompletuar Ushtria Popullore e Shqipërisë e udhëhequr nga Enver Hoxha, e cila më besoi edhe për të përgatitur oficera të lartë të Ushtrisë Popullore për Mbrojtjen Kundërajrore, duke referuar, veç lëndës së Taktikës së Armës Kundërajrore, edhe lëndën e Mbajtjes së Bashkëverimit gjatë luftimeve midis forcave tokësore dhe Forcave Ajrore, duke e kryer për një periudhe 8-vjeçare.
Dhe të arrijë “intelektuali” Mahmuti ta shumë zoi me zero atë kontribut të Shpëtim Golemit, duke thënë: “mburren për kontributin e madh kombëtar që na paskëshin dhënë!”, kur faktikisht Gjenerali Uesli Klark, me atë vlerësim, indirekt e ka renditur e lartësuar UÇK-në në një ushtri të nivelit të njejtë me të ushtrive të tjera të NATO-s, për most ë thënë edhe më lart.
Mirë unë që po mundohem ta bind “intelektualin” Mahmuti se çfarë don të thotë ai Telegram Mirënjohjeje nga Komandanti I NATO-s, po vallë a e kupton biçim intelektuali Mahmuti? Unë nuk di se si ta komentoj këtë konkluzion të z.Mahmuti, por, megjithatë, më mgushëllon shprehja popullore: “Ku di derri, se ç’është nderi”.
20
Duke qenë si ky zotëria Mahmuti ka këtë urrejtje ndaj kontributit tonë si familje, ndërkohë që ka qenë këshilltari kryesor i Hashim Thaçit, a mos vallë është ky që e ka këshilluar Hashimin për dhëniet me diferencime të dekoratave, në cilësinë e Presidentit të Kosovës, për kontribuesit nga Shqipëria?
Presidenti Hashim Thaçi ka dekoruar me motivacionin: “Përkontributin e dhënë për çlirimin e Kosovës”, mbi 100 qytetarë nga Republika e Shqipërisë, përfshi edhe kamarjerët që i kanë servirur kafe. Ndërkohë që 3 (tre) oficerat nga Republika e Shqipërisëqë, kanë kryer detyra të larta komanduese në radhët e UÇK-së brenda në Kosovë, të dalë të gjallë nga ajo luftë, nga 5 që ishim: Adem Shehu – komandant i Br.153 e UÇK, Bardhyl Tahiri – shefi xhenjos (inxhinierisë) në SHP të UÇK dhe Dilaver Goxhaj – zv.Shef i SHP të UÇK dhe oficeri që mbajti bashkëveprimin 78 ditor me aviacionin e NATO-s si dhe komunikuesi me letra direkte me gjeneral Klarkun, (ndërsa Indrit Cara dhe Tahir Sinani ranë dëshmorë).
Si është e mundur që asnjë institucion shtetëror në Kosovë, nuk kanë marrë mundimin që t’u jepnin këtyre 3 oficerave të kthyer gjallë nga ajo luftë, qoftë edhe një copë letër dore të thjeshtë mirënjohjeje, të protokolluar, për atë kontribut, të shkruar qoftë edhe me laps plumbi: “Faleminderit që na nderuat me ardhjen në luftën tonë çlirimtare!”
Lind pyetja: Pse nuk e ka dhënë këtë shpërblim moral Presidenti Hashim Thaçi për këta oficerë, derisa mendoi për qindra të tjerë?
Përgjigjia është e thjeshtë: Nëse Hashimi do të dekoronte Ademin dhe Bardhylin, dhe do të linte pa dekoruar Dilaverin dhe Dritanin, do të dillte lakuriq që Hashimi, por edhe drejtuesit e institucioneve qeveritare të Kosovës e urrejnë Jugubn e Shqipërisë, pavarësisht se kjo urrejtje është shprehur dhe vijon të shprehet në shumë forma.
Po mund të thotë dikush: e tepërove Dilaver. Mirëpo, si është e mundur që edhe oficerat e tjerë nga Jugu i Shqipërisë, që morrën pjesë duke luftuar në zbatim të Operacionin “Shigjeta”, në mal të Pashtrikut, në Kukës, si dhe ata nga Jugu që morën pjesë në luftimet 67 ditore për hapjen e Korridorit të Furnizimit: Tropojë-Gjakovë nuk janë dekoruar?! A mund të besohet të jenë vallë rastësi këto fakte?
21
Po e them për herë të parë që, unë kam qenë jo vetëm pjesmarrës me përfaqësinë e UÇK-së por dhe mbajtës i protokollit gjatë bisedimeve në fshatin Berishë të Drenicës, 18-20 qershorit 1999, me përfaqësuesit e NATO-s, të kryesuar nga Gjenerali anglez Xhekson, i cili mëpas u emrua edhe komandant i KFOR-it. Midis të tjerave, debate më këmbëngulës nga ana jonë ishte për dy pika, nëprojekt-“Marrëveshjen për demilitarizimin dhe transformimin e UÇK-së”.
1.”Të largohen nga Kosova të gjithë ata që s’janë nga Kosova; e sidomos duhet të largohen këshilltarët, luftëtarët e lirisë, ekspertët, vullnetarët dhe anëtarët e tjerë të ardhur nga vendet fqinjë”. Pas një debate të gjatë më në fund ramë në konsesus, duke u shtuar fjalia: “nëse është e nevojshme”. U shtua kjo fjali, duke e bindur ekipin e NATO-s së asnjë vullnetar apo specialist, jo qytetarë të Kosovës, nuk janë të huaj, por janë shqiptarë.
2. U këmbëngul nga ana e jonë dhe u shtua pikë më vete që: UÇK-ja të transformohej me kompetenca njësoj si Gardës Kombëtare Amerikane.
Të nesërmen, më 21 Qershor 1999 erdhi helikopteri i KFOR-it dhe mori Hashim Thaçin dhe Agim Çekun dhe i ço te “Shtëpia e Filmit” në Prishtinë, ku ishte vendosur Komanda e KFOR-it, dhe nënshkruan të hedhur në të pastër Marrëveshjen për Demilitarizimin dhe Transformimin e UÇK-së, në Shqip dhe Anglisht.
Në mesditën e datës 23 qershor 1999 Komanda e KFOR-it na e fakson ne në SHP të UÇK-së atë Marrëveshje. Në Fax isha unë. E lexoj fjalë për fjalë, dhe më rezultoi se ato dy shtesa nuk ekzistonin. E marr Marrëveshjen e faksuar dhe i shkoj te ekipi i atyre bisedimeve për atë Marrëveshje, të cilët ishin në pritje, duke pirë çaj poshte një pemë qershie, dhe u tregoj mangësinë. Hashim Thaçi më thotë që t’u shkruaja se nuk është Marrëveshja që kemi rënë dakort. E shkruajtëm në kompjuter refuzimin, hodhi nënshkrimin Hashimi ,dhe ia dërgova Komandës së KFOR-it. Pas gjysëm ore, a disi më shumë, na vjen përgjigjia: “Na falni! Ka gabuar ushtari.” Dhe na faksojnë atë me shtesat përkatëse.
Mirëpo, në Përmbledhjen e Akteve Ndërkombëtare për Kosovën, me autor Mr.Sc.Enver Sopjani, Prishtinë 2005, ato dy shtesa nuk ekzistojë! Dhe nuk dimë nëse janë ankuar më pas udhëheqësit ish drejtuesit kryesorë të UÇK-së dhe të Qeverisë së Përkohëshme të Kosovës dhe ata të TMK-së.
22
Duke i kaluar në kujtesë këto raste, më kujtohet edhe shpërndarja nga ajri e mijra kopjeve të një pamfleti-trakt propagandistik i KFOR-it, hedhur mbi të gjitha qendrat e banuara të Kosovës, gjatë muajve korrik e gusht 1998, e cila titullohej: “NDËRMARRJA e demilitarizimit dhe transformimit të UÇK-së”.
Në pikën nr.2 të atij pamfleti-urdhërues shkruhej: “Sipas kësaj ndërmarrjeje duhet që të gjithë ata që s’janë nga Kosova të largohen; e sidomos duhet të largohen këshilltarët, luftëtarët e lirisë, ekspertët, vullnetarët dhe anëtarët e tjerë të ardhur nga vendet fqinjë.” Ndërsa në pikën nr.3 të saj thuhej: “Demilitarizimi dhe integrimin e UÇK-së në jetën e përditshme të Kosovës e ka nënshkruar dhe verifikuar komandanti I UÇK-së, Agim Çeku, dhe është aprovuar nga komandanti i KFOR-it”(!)
Nuk është sqaruar ende, se kush ia dha të drejtën Agim Çekut t’i bënte atë propozim Komandantit të KFOR-it, ndryshe nga çfarë ishim dakordësuar gjatë bisedimeve?
Dhe si rjedhojë, të gjithë vullnetarët pjestarë të UÇK-së nga Shqipëria nuk u lejuan të qëndronin në TMK, dhe u larguan nga Kosova.
23
Nuk kam dash ta besoja deri sot atë që shkruan gazetari investigiv i gazetës “Rilindja” e Prishtinës, me përvojë gazetareske 40-vjeçare, Bajram Kabashi, në librin e tij, “Rrëfime nga Norvegjia”, ku është detyruar të mërgoi pas lufte:
“UDB-ja “jonë”, pasi m’i kishte bërë të kota përpjekjet profesionale e atdhetare dhe më kishte përgjakur jetën, më kishte prekur aty ku i dhemb më së tepërmi njeriut, duke më lënë të varfëruar. Pas luftës ka filluar të funksionojë plotësisht kjo e keqe dhe ky kob i madh kundër popullit shqiptar dhe shtetit të Kosovës.” (Bajram Kabashi “Rrëfime nga Norvegjia”, Prishtinë 2024, f.37).
Tiranë, 25 shtator 2024
Shkrimet në këtë rubrikë nuk shprehin qëndrimet e redaksisë së MekuliPress.com