Një thashethem, një zë i dalë kushedi nga ku, një lajm që kurrë nuk u konfirmua. Por kjo ishte mëse e mjaftueshme për të tronditur regjimin e Gjermanisë Lindore për një ditë të tërë dhe për të kushtuar qindra të rinjve ndëshkime të rënda nga diktatura e Ulbrichtit. Një pasdite e ashpër për shumë prej tyre, që përjetuan përndjekje, burgosje dhe dhunë brutale; disa madje u mbajtën në burg për dy vite të plota dhe më pas u dëbuan nga vendi. Kjo ishte një shenjë se muzika ka fuqinë të sfidojë edhe regjimet më të ashpra. Në këtë rast, një koncert i shumëpritur i grupit të famshëm britanik Rolling Stones, i cili në vitin 1969 tronditi në thellësi autoritetet e RDGJ-së, ndonëse nuk u mbajt kurrë. E megjithatë, kjo ngjarje e pazakontë dha një goditje të parë ndaj Murit të Berlinit.
Kjo ngjarje rikujtohet në Berlin në një atmosferë nostalgjie, pikërisht ditën kur Rolling Stones shpallin një koncert të ri në Kubë. Në fund të verës së vitit 1969, para përgatitjeve të zhurmshme për 20-vjetorin e Gjermanisë Lindore më 7 tetor, njerëzit e Ulbrichtit po planifikonin ceremonitë pompoze dhe marshimet e zakonshme ushtarake. Por, ndërkohë, një lajm shpërtheu mes të rinjve të Berlinit Lindor si rrufe. Thuhej se, në prag të përvjetorit, Rolling Stones do të mbanin një koncert pranë Murit në anën perëndimore, në çatinë e ndërtesës së Axel Springer-it, botuesi i gazetës “Bild”. Këngët e tyre do të kumboheshin përtej kufijve të ndaluar të Gjermanisë Lindore, atje ku muzika perëndimore ishte një tabu, disqet e Rolling Stones dhe Beatles përdoreshin kontrabandë, dhe flokët e gjatë e veshjet rebele ishin shenja të një mosbindjeje të ndaluar.
Thashethemi u përhap me shpejtësi përtej Berlinit, dhe mijëra të rinj u përgatitën të vinin në kryeqytet për koncertin e ëndërruar. Por ndërkohë që lajmi imagjinar vazhdonte të fitonte vrull, agjentët e shërbimit të fshehtë të Stasi-t, një nga më të rreptët dhe më të pamëshirshmit në Paktin e Varshavës, e morën atë seriozisht. Vetëm një muaj më parë, një i ri nga Dessau kishte shkruar në trotuar fjalinë e papërfunduar: “Fansa të Rolling Stones, vraponi drejt Berlinit…” Para se të arrinte ta mbaronte, ai ishte trembur nga kalimtarët dhe u kishte shpëtuar për ndonjë moment agjentëve të Stasi-t, por lajmi arriti në zyrat e tyre. Disa javë më vonë, në Prenzlauer Berg filluan të shfaqen fletëpalosje të thjeshta që lajmëronin koncertin. Këto ishin vetëm zëra, por për Stasi-n ishte më shumë se mjaftueshëm për të vepruar.
Kështu, Stasi përgatiti kundërsulmin, dhe urdhrat e tyre, që sot duken qesharake, atëherë ishin të pamëshirshme. “Të rinjtë me pamje dekadente” – siç përshkruheshin ata me flokë të gjatë, xhaketa lëkure apo thjesht me xhinse – duhej të ndaloheshin me çdo kusht nga mbërritja në Berlin. Disa prej tyre morën urdhrin e ashpër “Berlin-Verbot”, që ndalonte çdo hyrje në kryeqytet, ndërsa të tjerëve iu konfiskuan pasaportat dhe u dhanë dokumentin famëkeq “PM12”, që i etiketonte si kundërshtarë dhe i bënte të ndalueshëm nga çdo polic.
Në mëngjesin e 7 tetorit, sistemi i sigurisë në Berlin u shtrëngua në maksimum. Në stacionet kryesore, policia ndaloi dhe ktheu mbrapsht 238 të rinj, dhe zona pranë ndërtesës Springer u ruajt fort nga agjentët dhe Vopos-ët, policët e kufirit. Por ashpërsia e shtuar nuk mundi t’i ndalonte të gjithë. Në mesditë, qindra të rinj mbërritën në Leipziger Strasse, disa metra larg qiellgërvishtësit Springer. Disa prej tyre u arrestuan në vend, ndërsa turma u rrit gradualisht. Kishin ardhur për të dëgjuar muzikën, por përballja me dhunën e policisë shpejt i bëri edhe më të vendosur. Duke brohoritur emrat e Rolling Stones dhe simbolit çekosllovak të lirisë, Dubček, turma kërkonte lirinë në formën më të drejtpërdrejtë.
Policia nuk kurseu dhunën; të rinjtë u goditën dhe u ngarkuan me kamionë për t’u shpërndarë apo dërguar në burg. Rreth 430 të rinj u arrestuan atë ditë, disa prej të cilëve do të mbeteshin në burg për vite të tëra. Por përleshjet pranë Murit ndërprenë gjithçka në festimet e regjimit, ndërsa bota e lirë nuk do të harronte kurrë koncertin imagjinar të Rolling Stones, një ngjarje që mbetet një copëz e rezistencës ndaj një sistemi shtypës dhe të padrejtë.