LULJA
(A.S.Pushkin)
Një lulëz mes një libri gjeta,
Të tharë edhe pa kundërmim;
Dhe për një çast i shtangur mbeta
E humba thellë n’ëndërrim.
Kur lulëzoi? Ç’pranverë thua?
Kush e këputi edhe ku?
Një dorë e njohur a e huaj?
Dhe pse e vuri vallë këtu?
A për kujtim të një takimi?
Apo për ndarjen plot trishtim?
A për nje endje pikëllimi
Në heshtje fushash pa mbarim?
Ai, ajo, jetojnë vallë?
Ku thua jane, ku bredhin ku?
Apo mos ndoshta jane tharë,
Si dhe kjo lulëzë këtu? – Shpërndaje dhe Pëlqeje gazetën e pavarur “MekuliPress”
– Një lulëz mes një libri gjeta, Të tharë edhe pa kundërmim, – “Lulja”, poezi plot nostalgji nga A.S. Pushkin. Mos e le pa e lexu!
