Ndonjëherë më duhet të pickoj veten, t’i vë duart nën ujë të nxehtë, vetëm për të kuptuar që jam këtu, se jam ende gjallë. Kam kuptuar që ndonjëherë, kur duket se gjërat nuk mund të shkojnë më keq, është e rëndësishme të ulem dhe thjesht të kaloj ca kohë duke analizuar gjërat, problemet që na shqetësojnë, gjërat që na bëjnë ata që jemi. Akti i thjeshtë i të ulurit dhe të menduarit: “Ok, çfarë është ajo që më bën personin që jam?” është thelbësor për të kuptuar me të vërtetë kush jemi dhe çfarë mund të ofrojmë. Sigurohuni që të vini re gjërat me të vërtetë të rëndësishme, gjërat e çuditshme, gjërat e errëta dhe gjërat e zemrës.
Gjithmonë kam pasur nevojë t’i kujtoj vetes që t’i kushtoj vetes këto momente herë pas here, dhe gjatë kësaj periudhe, edhe më shpesh. Dhe sa herë që bëj, një ndjenjë shërimi më pushton, duhet pak, një kujtim i thjeshtë, i vogël, i ëmbël. Unë arsyetoj me zemrën time, dhe ju gjithashtu duhet ta bëni. Kujtoni personin që keni qenë dikur, përpara se të bëhej shumë e dhimbshme për t’u duruar.
Mos harroni se kur bota bëhet e ashpër duhet të dilni në pah. Jini mjaft të guximshme për të reaguar, por mjaft e butë për t’u ndjerë.
E di që disa ditë, edhe mendimi për të mbajtur trupin tuaj është gjëja më e rëndë e imagjinueshme, por këto ditë, kur gjithçka është rrëmujë, shpresoj që ju të keni guximin të jeni si fshesa, ashtu edhe pluhuri. Me të vërtetë shpresoj të dini se sa e rrallë dhe e veçantë është të vendosni vullnetarisht dhe me vetëdije të jeni vetvetja. Shpresoj që zemra juaj të kuptojë se çfarë nderi është për të gjithë t’ju shikojnë teksa zbuloni veten. Ju jeni duke bërë mirë. Ju jeni personi i preferuar i dikujt. Dhe ju absolutisht duhet të tregoni pse bota ka nevojë për ju!