Komunat: Coza Nostra!
(Asgjë e re nën këtë qiell).
- Në Kosovë, mafia zgjidhet me vota.
- Komunat e Kosovës s’kanë kanalizim, por kanë mafiozë që i kanë pushtuar komunat e s’i lëshojnë karriget, sepse askush nuk ua kërkon.
- Çdo familje politike e ka nga një komunë, e secila e mbron si mbretërinë e vet private, dhe çuditërisht, votuesit preferojnë princeshat e tyre lokale në vend të çlirimit…nga zinxhiri i privilegjeve të tyre.
- Më mirë një mafioz i yti se sa një i huaj, ky është malli i votave.
- Në Kosovë, mafia zgjidhet me vota.
- Secili komandant i luftës e ka nga një komunë; secila familje e madhe politike e ka një “fshat të trashëguar” si pasuri familjare.
- Ashtu si në Siçili, territoret nuk diskutohen, vetëm administrohen nga brezi në brez.
- Njëri e ruan “kalanë” në lindje,
tjetri “liqenin” në jug,
tjetri “kodrën me minatorë” në veri,
e tjetri ‘banjën’ në perëndim…! - Të gjithë e kanë nën “zap” ndonjë komunë, e në mes tyre qytetari endet pa kanalizim, pa dritë, por me kryetar…dhe me meritë.
- Çdo komunë, një familje.
- Si në Meksikë, ku kartelët kontrollojnë qytete; ndryshimi është vetëm produkti, ata kanë drogë, ne kemi tenderë.
- Në Bosnje, çdo kanton është mbretëri private.
- Në Shqipëri, çdo rreth ka mbretin e vet lokal.
- Por askund nuk ndodh me këtë normalitet poetik si në Kosovë, ku mafia zgjidhet me vota.
- Qytetarët nuk janë të lumtur në asnjërën komunë mbretërore, por nuk heqin dorë nga mafiozët e tyre, sepse më mirë një mafioz i joti, se sa një i huaj.
- I huaji i joti s’bëhet.
(Mafiozi im është më i mirë se i joti.)
- Asgjë nuk ka ndryshuar!
Kosova nuk është çliruar nga mafia komunale, që blejnë vota, bashkë me
njerëz. - Ku e sheh ti këtu ndryshimin?
Ku është ndryshimi? - Familjet e mëdha politike e kanë ruajtur territorin siç ruhet nderi:
me marrëveshje të heshtur xhentëlmenësh. - Dihet kujt i takon Veriu.
- Dihet kujt i takon Jugu.
- Dihet kujt i takon Lindja.
- Dhe Perëndimi… i egër.
- Çdo komandant, çdo familje e madhe politike, ka më së paku një komunë që e mban si trofe lufte.
- Të gjitha komunat kanë diçka të përbashkët: mungesën e kanalizimit dhe tepricën e kryetarëve.
- Rrugë s’kanë, dritë s’kanë, pare s’kanë, jetojnë në mjerim e në vetmi, nga ndihmat humanitare të familjarëve të tyre në perëndim, por kanë kryetarë, dhe kryetarët i ndriçojnë rrugët e territ me reflektorët e xhipave të tyre.
- Psikologjia politike nuk e shpjegon dot:
si mund të jesh i palumtur, dhe prapë ta votosh trishtimin tënd? - Është si një mazoizëm elektoral, ku lumturia matet me fatkeqësinë e tjetrit.
- Lumturia duhet të përfshijë patjetër edhe fatkeqësinë e armikut.
- Për disa, gëzimi vjen nga lajmi i keq për kundërshtarin mafioz, jo nga dritat e fikura në lagjen e vet.
- E Albin Kurti?
Ambasadorët kundër.
Opozitën kundër.
Gazetarët kundër.
Shqipërinë kundër.
Edhe të vetët kundër. - Dhe megjithatë, asgjë dramatike nuk i ndodhi.
Është aty ku ka qenë.
-.I vetëm kundër të gjithëve. - Nën këtë qiell, asgjë e re.
- Dhe, e njëjta dramë:
shqiptarët mbesin peng të strukturave mafioze; votojnë për të njohurin, për familjarin, për komandantin e vogël… - Dhe kur natyra ua kujton se kanalizimi mungon, ata thjesht shikojnë dritat e kryetarit që kalojnë përmes errësirës…
dhe i durojnë.
P.S. Qytetarët votojnë.
Mafia buzëqesh.
Dritat fiken.
Kanalizimi rrjedh.
Dhe të gjithë e dinë se…kështu duhet.