Pas gjithë kësaj kohe, unë ende shpresoj.
Shpresoj se mbase një ditë do ta shpjegoni pse më braktisët.
E di që është gabim. Unë thjesht duhet të të lë në të kaluarën dhe thjesht të vazhdoj me jetën time.
Por nuk është e lehtë.
Si të largoheni nga diçka për të cilën mendonit se do të zgjasë përgjithmonë?
Si ta lëni mbrapa dikë për të cilin keni pasur ndjenja kaq të forta dhe të cilin e keni dashur me gjithë zemër?
Për të qenë i sinqertë, nuk e di sa herë u përpoqa ta shkruaj këtë letër dhe nuk mund ta bëja.
Isha përplot emocione.
Prapë të kam dashur.
Sidoqoftë, unë gjithashtu u zemërova sepse nuk mund të besoja se ishte aq e lehtë për ty të më braktisësh. Për ta braktisur dashurinë tonë.
Tani, unë jam zemëruar me veten time që kam dashur dikë që nuk ishte kurrë i imi, i cili më la pa e thënë asnjë fjalë.
Ndihesha e tradhtuar sepse më gënjeu.
Sa herë keni thënë që do të bënit çdo gjë për mua, se nuk kishte asgjë në këtë botë që nuk do të bëje për mua?
Epo, e vetmja gjë që duhej të bëje ishte të më duash mua ashtu siç të dësha unë ty. Dhe ti dështove.
U ndjeva e trishtuar. Kjo është. Jam ndjerë thellësisht e trishtuar.
Nuk ka fjalë të mjaftueshme për të përshkruar atë ndjenjë.
Shpresoj ta kuptoni se çfarë bëtë dhe çfarë lloj pasojash më keni lënë. Ju latë një shenjë të pamohueshme në zemrën time.
Nëse pak të ka bërë për mua, nuk do të më bënit të ndjehesha kështu.
Kisha frikë. Unë në fakt u shqetësova për shëndetin tim mendor sepse nuk mendoja se isha mjaft e fortë për ta përballuar largimin tënd.
Dhimbjet që i keni lënë më kanë frikësuar.
Unë vazhdoja të kisha frikë se njeriu që do të vinte pas teje do të ishte po aq i keq sa të ishe.
Pasi të mbaronte gjithçka, nuk doja që dikush tjetër të zërë vendin tuaj.
Nuk doja të kisha dikë pranë meje nëse ai nuk ishte ti.
U hutova. Unë thjesht nuk kam qenë në gjendje të kuptoj atë që ndodhi.
Asnjë nga ato nuk dukej se kishte kuptim për mua.
Gjithçka dukej se ishte e përsosur në një moment, por më pas më theu zemrën. Ti më theve.
Dhe mbeta me ndjenjën e pasigurisë, që kam edhe tani.
Mendova se nuk isha e mjaftueshme për ju ose se ndoshta ju kisha shtyer në diçka që nuk e dëshironit.
Ndonjëherë madje e kapja veten duke menduar që kurrë nuk do të gjeja dikë që do të ishte në gjendje të më donte ashtu siç e meritoja, siç të kam dashur ty, vetëmohues dhe e pastër, pa asnjë masë.
Por tani, pasi koha shëroi plagët e mia dhe pasi arrita të arnojë zemrën time, e di se dashuria e vërtetë do të më gjejë, në kohën e duhur …
Prandaj faleminderit. Faleminderit që më le të shkoj.
Kam mësuar si të them lamtumirë. Ti më mësove si të hapja krahët e mi dhe të fluturoja përsëri lirshëm.
Gjeje çfarë? Bota nuk ndaloi së me ju.
Ka kaq shumë gjëra të bukura jashtë që më presin të dal dhe t’i eksploroj ato.
Është dikush që do të jetë gati për dashurinë time.
Dikush që do të më shkatërrojë me dashurinë e tij. Dikush të cilin do ta inkurajoj të jetë më i mirë në çdo hap të rrugës.
Është dikush me të cilin do t’i përmbush ëndrrat e mia.
Dikush që nuk ka frikë të dashurojë ose të angazhohet.
E di që është faji im që ju dhashë gjithë dashurinë që nuk e meritonit.
Jua dhashë gjithçka timen.
Më vjen keq sepse nuk dita të dashurojë më pak se kaq … Por ti nuk ishe gati të më doje në të njëjtën mënyrë.
Ndoshta kam shtyrë shumë fort.
Të tremba me diçka që bëra?
Ju nuk mund ti mashtroni ato emocione aq të forta. Ju nuk e keni falsifikuar dashurinë tuaj. Atëherë, çfarë ndodhi me të vërtetë?
Kjo është një pyetje retorike sepse nuk dua ta di përgjigjen.
Kam frikë prej saj. Kam frikë se do të më thoni që ju nxita në diçka serioze.
Unë dua të besoj se ti nuk ishe gati për një lidhje serioze, se nuk ishe gati për llojin e dashurisë që po të jepja.
Ju nuk ishit të gatshëm për atë ‘lloj dashurie të përhershme’.
Sidoqoftë, nuk ka më rëndësi kush ishte gabim dhe kush kishte të drejtë. Nuk ka rëndësi nëse ju kam ndjekur apo keni qenë tip braktisës.
Ajo që ka rëndësi është se kam mësuar diçka nga historia jonë.
Kam mësuar një gjë ose dy për burrat dhe marrëdhëniet. Mësova ti lë gjërat që nuk ishin për mua.
Më e rëndësishmja, kam mësuar ta vlerësoj veten më shumë.
I hapa sytë drejt këndvështrimeve të reja dhe një jetë të re që mund të kem pa ty.
Dhe ti?
Ju u bëtë pjesë e së kaluarës sime dhe unë dua të të lë atje. Unë jam gati për të ardhmen.
Kujdesuni për veten tuaj dhe mirupafshim … përgjithmonë/filozofia.al
Autore: Ariel Quinin