Muzeume të tëra janë të mbushura me piktura nga kohëra të ndryshme, por shumë rrallë mund të shohësh ndonjë portret të buzëqeshur, shkruan KultPlus.
Për shumë njerëz, muzeu paraqet një përvojë të parëndësishme, një tempull të shenjtë që nuk u bën thirrje atyre që nuk duan të përqafojnë solemnitetin që kërkon “arti i madh”.
Për shumicën e historisë njerëzore, buzëqeshja e hapur është “thellësisht jo e modës”, vëren shkrimtari Nicholas Jeeves në esenë e tij “The Serious and Smirk: The Smile in Portraiture”.
Sot, ne e perceptojmë të qeshurën si një tregues i mirëdashësisë, lumturisë, ose dashuri, por ky është vetëm një parakusht për fotografitë.
Disa mendojnë që mungesa e buzëqeshjes ishte shkak i dhëmbëve të prishur, por në shumicën e rasteve, mungesa e buzëqeshjes lidhet sidomos me besimin e krishterë, sipas të cilit, e qeshura konsiderohej mëkat.
Ndërkohë ekspertët e artit Barok tregojnë që këtyre ditëve e qeshura në foto merr vetëm disa sekonda kohë, kurse pikturimi i një portreti merr orë të tëra, nganjëherë edhe javë, prandaj e qeshura ishte më lodhëse.
Ja disa piktura ku nuk u mungon buzëqesh…
